Blog
Bilinen En Eski ‘Sivil Bilim’, 2.000 Yıl Öncesine Uzanıyor
Halktan bilgi toplamak, uzun süredir bilimsel araştırmalarda kullanılan bir yöntem. Buna “sivil bilim (Citizen Science)” deniyor. National Geographic’e göre bu, “bilimsel bilgi birikimini artırmak amacıyla halkın katılımı ve iş birliği yapma pratiği.”
www.arkeofili.com
Bilimsel araştırmalarda kullanılan bir yöntem olan “sivil bilim” (citizen science), yaklaşık 2.000 yıldır uygulanıyor.
Pompeii’deki (MÖ 1. yüzyıl civarı) ‘Dans Eden Faun Evi’ndeki bir Roma mozaiğinden ahtapot detayı. C: Wikimedia
Eğer bir konu hakkında araştırma yapmak istiyorsak, bunu nasıl yaparız? Kitaplardan okuyabilir ya da laboratuvarda deneyler yapabiliriz. Bir diğer yol ise, o konuda bilgisi olan insanları bulup onlara sorular sormak.
Halktan bilgi toplamak, uzun süredir bilimsel araştırmalarda kullanılan bir yöntem. Buna “sivil bilim (Citizen Science)” deniyor. National Geographic’e göre bu, “bilimsel bilgi birikimini artırmak amacıyla halkın katılımı ve iş birliği yapma pratiği.”
Günümüzde sivil bilim oldukça popüler bir uygulama; halkı araştırmalara dahil etmek ve büyük sayıların gücünden faydalanmak için tasarlanmış onlarca program var. Ancak bu uygulamanın kökenleri düşündüğünüzden çok daha eskilere, antik çağlara kadar uzanıyor.
Aristoteles ve Hayvanlar
Çoğumuz Aristoteles’i (MÖ 384–322) felsefi eserleriyle tanırız, ancak o aynı zamanda büyük bir bilim insanıydı.
Aristoteles, bilimsel araştırmalarını yürütürken halkın bilgisine başvurdu. Hayvanlar üzerine birçok kitap yazdı, bunlardan en önemlisi “Hayvanların Tarihi” adlı eseri. Ayrıca, “Hayvanların Bölümleri” ve “Hayvanların Üremesi” gibi daha küçük eserler de yazdı. Bu eserler genellikle Aristoteles’in biyolojik yazıları olarak anılıyor.
Avrupa deniz yılan balığı (Conger conger), Aristoteles’in yazılarında tanımlanan yüzlerce kuş, memeli ve balık türünden biri. C: Wikimedia
Romalı bilgin Yaşlı Plinius (yaklaşık MS 24–79), Aristoteles’in bu metinleri yazarken kullandığı bazı araştırma yöntemleri hakkında bilgi verdi.
Plinius’a göre, Aristoteles’in öğrencisi olan Büyük İskender (MÖ 356–323), Aristoteles’in hayvanlar üzerine yaptığı araştırmaları desteklemek için halka iş birliği yapmalarını emretmişti. Asya ve Yunanistan genelinde avcılıkla, kuş avcılığıyla, balıkçılıkla geçinen binlerce kişiye ve tavşan çiftlikleri, sürüler, arı kovanları, balık havuzları ve kuşhanelerle ilgilenenlere Aristoteles’in talimatlarına uymaları emredilmişti, böylece herhangi bir yerde doğan herhangi bir yaratık hakkında bilgi eksikliği olmaması sağlanmıştı.
Modern bilim insanları, İskender’in gerçekten böyle bir emir verip vermediğinden emin değiller. Bununla birlikte, Aristoteles’in hayvanlar hakkındaki yazıları, genellikle avcılar, arıcılar, balıkçılar ve çobanlar gibi hayvanlarla doğrudan çalışan insanlardan aldığı bilgilere atıfta bulunuyor.
Büyük İskender’in öğretmeni Aristoteles ile birlikte 1885 tasviri. C: New York Halk Kütüphanesi
Örneğin, Aristoteles, işçi eşek arılarının kışın öldüğünü, ana eşek arılarının ise kışı geçirdiğini düşünüyordu. Bu bilgiye muhtemelen çiftçilerin raporlarına dayanarak ulaşmıştı. “Hayvanların Tarihi” adlı eserinde şöyle yazmıştı: “İşçi eşek arıları kış gelince ölürler, ancak ana eşek arıları kış boyunca görülür ve yer altında saklanır. Zira kışın saban sürerken ve kazı yaparken birçok insan ana eşek arılarını görmüştür, ancak işçileri gören olmamıştır.”
Aristoteles, zaman zaman aldığı görgü tanığı bilgilerini de eleştiriyordu. Örneğin, “Hayvanların Üremesi” adlı eserinde, bazı kişilerin balıkların çiftleşmediğini söylediklerini, çünkü balıkların çiftleştiğini görmediklerini söylediklerini belirtiyor. Ancak, bu kişilerin yanıldığını ve balıkların gerçekten çiftleştiğini kendisinin bildiğini söylüyor.
“Balıklar yunuslar gibi yan yana gelerek çiftleşirler […] Balıkçılar bunu fark etmiyor […] ve bu yüzden sürüye katılıp balıkların meniyi yutarak gebe kaldığına dair aynı eski aptalca hikayeyi tekrarlıyorlar.”
Floransa’daki Laurentian Kütüphanesi’nden Aristoteles’in Hayvanlar Tarihi’nin 12. yüzyıla ait bir el yazmasından detay. C: Biblioteca Medicea Laurenziana
Aristoteles haklıydı. Çoğu balık cinsel ilişkiye girmez, ancak bazıları girer. Aristoteles, gerçeği bulmak için ya yeterince kişiye sormuş ya da kendisi bu konuyu araştırmıştı.
Theophrastos ve Ağaçlar
Aristoteles, halktan bilgi alan tek antik araştırmacı değildi. Bir diğeri de, araştırma alanı bitkiler olan filozof Theophrastos’tu (MÖ 372–287). Aristoteles gibi, Theophrastos da kendisine verilen çeşitli raporların güvenilirliğini değerlendirmiş ve test etmişti.
Theophrastos, “Bitkiler Üzerine Araştırma” adlı eserinde, bazı bilgi verenlerin görüşlerini reddederken şöyle diyor: “Bu kişiler önemli bir bilgisizlikten dolayı suçluydular.. Zira onlar, buhur ve mürün aynı ağaçtan üretildiğine inanıyorlardı.”
Theophrastos, bunun yerine bazı denizcilerin raporunu tercih etti. Bu denizciler, bir yolculuk yapmış ve ağaçları bizzat incelemişlerdi, buhur ve mürün farklı ağaçlardan geldiğini bildirmişlerdi.
Bir bahçenin fresk tasviri, Pompeii, MS 1. yüzyıl. C: Wikimedia
Theophrastos onlara inanmıştı—ve bir kez daha haklıydı. Buhur Boswellia ağaçlarından, mür ise Commiphora ağaçlarından geliyor.
Garip Hikayeler
Halktan bilgi toplamak kolay bir iş değil. İnsanlar bilgi uydurabilir veya doğrulanması zor olan tuhaf ve garip olayları bildirebilir.
Romalı tarihçi Claudius Aelianus (MS 2.–3. yüzyıl) “Hayvanlar Üzerine” adlı eserinde hayvanlar hakkında çeşitli (bazen tuhaf) hikayeler toplamıştı.
Bir bölümde, Aelianus, oldukça garip özelliklere sahip bazı hayvanları anlatıyor:
“Menis’in oğlu Atothis zamanında, iki başlı bir turna ortaya çıktı […] ve bir başka kralın saltanatında dört başlı bir kuş ortaya çıktı […] Kıbrıslı Nicocreon dört boynuzlu bir geyiğe sahipti […] Ben kendim, büyük İskenderiye şehrinde Zeus’a adak olarak sunulmuş beş ayaklı kutsal bir öküz gördüm.”
Başka bir yerde, Aelianus, daha aşina olduğumuz garip yaratıklardan bahsediyor. Örneğin, dev bir ahtapot hikayesi anlatıyor: “İtalya’daki Dicaearchia’da devasa bir büyüklüğe ulaşan ve denizden ve sağladığı otlaklardan gelen yiyecekleri hor gören ve küçümseyen bir ahtapottan haberdarım. Ve böylece bu yaratık gerçekten karaya çıktı ve oradaki şeyleri ele geçirdi.”
“Şimdi bu yaratık, bahsedilen şehrin atıklarını denize boşaltan yeraltı kanalizasyonu yoluyla yukarı yüzdü ve kıyıda, bazı İberyalı tüccarların kargolarını, yani o ülkeden devasa kavanozlarda salamura balıkları taşıdığı bir eve çıktı: kollarını toprak kapların etrafına attı ve kavramasıyla onları kırdı ve salamura balıklarla ziyafet çekti.”
İspanya’da yapılmış bu ahtapot mozaiği MS 2.-3. yüzyıla, yani Aelianus’un hayatta olduğu zamana ait. C: Museo Arqueológico Nacional
Aelianus, tüccarlardan birinin ahtapotla savaşmak istediğini, ancak yaratığın “bir adamın dövüşmesi için çok büyük” olması nedeniyle korktuğunu söylüyor.
Aelianus’un bu garip hikayelerinin doğru olup olmadığını bilmiyoruz. Yine de, bu hikayelerin en azından bazılarının araştırmaları sırasında diğer insanlardan toplandığı açık.
Antik araştırmacılar, halktan yardım alarak hayvanlar ve bitkiler gibi konularda büyük ilerlemeler kaydedebildiler. Ancak dikkatli olmaları gerekiyordu. Bugün olduğu gibi, garip hikayeler söz konusu olduğunda da ayrım yapma yeteneği gerekliydi.
The Conversation. Konstantine Panegyres.16 Ağustos 2024.
Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >