Blog

Kolyenin nihai fiziksel rekonstrüksiyonu, bugün Ürdün’deki yeni Petra müzesinde sergileniyor. C: Alarashi vd.2023.

Ürdün’deki bir çocuğun mezarından çıkarılan süslü bir kolye, Neolitik kültürün sosyal karmaşıklığına dair yeni bilgiler sağlıyor.

Vücut süslemeleri, kültürel değerleri ve kişisel kimlikleri ileten güçlü sembollerdir ve bu nedenle antik kültürlerin incelenmesinde oldukça değerliler.

Yapılan yeni çalışmada Alarashi ve meslektaşları, Ürdün’deki Neolitik Ba’ja köyünde MÖ 7.400 ile 6.800 arasına tarihlenen bir mezara gömülü sekiz yaşındaki bir çocuğun cesedini süsleyen malzemeleri analiz ediyor.

Söz konusu malzemeler, 2.500’den fazla renkli taş ve deniz kabuğu, iki istisnai kehribar boncuk (Şu ana kadar Levant’ta bilinen en eskisi) ve büyük bir taş pandantiften ve özenle oyulmuş bir sedef halkadan oluşuyor.

Çocuğun vücudunun üst kısmına serpiştirilmiş 2.500’den fazla taş ve deniz kabuğu boncuk, boynun arkasına yerleştirilmiş çift delikli taş pandantif ve göğsüne yerleştirilmiş sedef yüzük, orijinal olarak etkileyici kolyeyi oluşturuyordu. Sedef yüzüğün üst yarısının etrafındaki delikler, pandantife bağlanan yedi sıra boncuk için ipleri tutuyordu.

Bu gösterişli kolye, önemli bir sosyal statüye sahip bir çocuğun yanına gömülmek üzere yapılmıştı. Ancak bu özel çocuğun neden özel olduğu bilinmiyor.

Bu öğelerin kompozisyonunu, işçiliğini ve mekansal düzenini inceleyen araştırmacılar, bunların o zamandan beri parçalanmış tek bir bileşik çok sıralı kolyeye ait olduğu sonucuna vardı.

Bu çalışmanın bir parçası olarak araştırmacılar, şu anda Güney Ürdün’deki Petra Müzesi’nde sergilenen orijinal kolyenin fiziksel bir rekonstrüksiyonunu oluşturdular.

Çok sıralı kolye, en eski ve en etkileyici Neolitik süs eşyalarından biri ve görünüşte yüksek sosyal statüye sahip bireyler için o dönemde cenaze uygulamalarına yeni bakış açıları sağlıyor. Kolyenin yapımı, diğer bölgelerden bazı egzotik malzemelerin ithal edilmesinin yanı sıra titiz bir çalışma gerektirmiş gibi görünüyor.

Bu kolyenin incelenmesi, zanaatkarlar, tüccarlar ve bu tür parçaları sipariş edecek yüksek statülü yetkililer dahil olmak üzere Ba’ja’daki topluluk üyeleri arasındaki karmaşık sosyal dinamikleri ortaya koyuyor ve bu Neolitik kültürün daha fazla araştırılması gerektiğini öne sürüyor.

Alarashi, büyük bir yas tutan grubun, yaklaşık 8 yaşındaki kolyeli çocuğu toprağa vermek için bir dağ platosunda bulunan yoğun yerleşimli köyde toplandığından şüpheleniyor. Kömürleşmiş odun parçalarının radyokarbon tarihlemesi, bu tarım köyünün iskanını MÖ 7.400 ile MÖ 6.800 arasına koyuyor. Mezar alanlarındaki halka açık ritüeller, Orta Doğu’da yaklaşık 12.000 yıl kadar erken bir tarihte gerçekleşiyordu.

Makale: Alarashi, H., Benz, M., Gresky, J., Burkhardt, A., Fischer, A., Gourichon, L., … & Gebel, H. G. K. (2023).

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >