Blog

Hayal edin: Biri yetişkin ve biri genç olan iki aç teruzor (pterosaur), öğle yemeğinde lezzetli birer balık yiyorlar. Balıklar bütün halde gırtlaklarından aşağı iniyor. Daha sonra, pullar ve diğer sindirilemeyen balık parçaları milimetre boyutunda topaklar halinde geri kusuldu.

Bilim insanları şimdi, teruzor yemeğinin, bilimsel olarak antiperistalsis olarak adlandırılan son bir kusma sürecini içerdiğine dair ilk fosilleşmiş kanıtlara sahipler.

Araştırmacılar, 199 milyon ila 146 milyon yıl önce şu anda Çin’de yaşamış bir teruzor türü olan Kunpengopterus sinensis’in iki örneğini incelerken, her bireyin yanında korunmuş fosilleşmiş balık pulları içeren bir gastrik topak buldular.

Teruzorların bu yenmeyen parçaları kusması sürpriz değil. Uçan sürüngenlerin soy ağacı, baykuş ve martı gibi günümüzde yaşayan kuşlardan, antik timsahlar ve kuş olmayan dinozorlar gibi fosilleşmiş kuzenlere kadar mide topaklarını dışarı atan türlerle dolu.

Ancak bu çalışma, teruzor diyeti ve sindirimi hakkında çok az bilinen şeyi ortaya çıkarmaya yardımcı oluyor. Bu türün üyelerinin en azından balık yiyiciler olduğunu ortaya koyuyor. (Kunpengopterus cinsinin diğer muhtemelen ağaca tırmanan üyeleri, böceklerle beslenmiş olabilir.)

Bulgu, aynı zamanda, modern kuşlar gibi, bu teruzorların iki parçalı mideleri olduğunu gösteriyor: yiyeceği eritmek için asit salgılayan bir parça ve sindirilemeyen parçaları bir topak haline getirmek için kaslı bir kursak.

Araştırmacılar, yetişkinin yanında bulunan daha büyük topaktaki pulların boyutuna dayanarak, yediği balığın sahada bulunan çoğu balık fosilinden çok daha büyük olduğunu belirtiyor. Bu durum, K. sinensis’in kıyıya vuran herhangi bir balığı fırsatçı bir şekilde yakalamak yerine, yakalayabileceği en büyük avı aktif olarak seçen bir avcı olabileceğini düşündürüyor.

Science News. 8 Şubat 2022.

Makale: Jiang, S., Wang, X., Zheng, X., Cheng, X., Wang, X., Wei, G., & Kellner, A. W. (2022).​

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >