Blog

Bir tsunamiyi ortaya çıkarmak

Makale, Türkiye’nin Ege kıyısındaki popüler tatil beldesi Çeşme’de ve Santorini’nin 160 km kuzey-kuzeydoğusunda yer alan Çeşme-Bağlararası arkeolojik alanında yapılan araştırmaları anlatıyor. Modern kıyı şeridinden sadece iki blok ötede bir yerleşim bölgesinde yer alan Çeşme-Bağlararası’da incelemeler, 2002 yılında bir apartman inşaatı sırasında ortaya çıkan çanak çömlek bulgularından sonra başladı.

2009’dan bu yana, Ankara Üniversitesi’nden arkeolog Vasıf Şahoğlu, MÖ 3. binyılın ortalarından 13. yüzyıla kadar neredeyse sürekli olarak iskan edilmiş, gelişen bir kıyı yerleşimi olan alanda ekibiyle birlikte kazılar yürütüyor. Ancak bölgede daha önce ortaya çıkarılan iyi korunmuş yapı ve yollardan farklı olarak Şahoğlu, farklı bir alana odaklandı: çöken sur duvarları, kül katmanları ve çanak çömlek, kemik ve deniz kabukları.

Şahoğlu, İsrail Hayfa Üniversitesi’nde deniz jeobilimleri profesörü olan Beverly Goodman-Tchernov ve özellikle arkeolojik ve jeolojik kayıtlarda, tsunamileri tanımlamaya odaklanan National Geographic Explorer da dahil olmak üzere, karışıklığı anlamlandırmaya yardımcı olabilecek çeşitli uzmanlık alanlarındaki meslektaşlarına ulaştı.

Geçmişteki tsunamilerin izlerini tespit etmek zor olabilir; çöken binalar ve yangınlar gibi kanıtlar da deprem, sel veya fırtınaların bir sonucu olabilir. O zaman bile, özellikle Ege kıyıları gibi daha kurak ortamlarda, bu tür kanıtlar zaman içinde hızla kaybolabilir.

Thera püskürmesinin etkileri, Grönland’ın buz tabakalarında ve Kaliforniya’nın bristlecone çamlarındaki gibi çok uzaklarda görülebilse de, şu ana kadar Ege’de gürleyen Thera kaynaklı tsunaminin kanıtlarına sahip sadece altı fiziksel alan tespit edildi. Ancak bunlardan hiçbiri Çeşme-Bağlararası’nın sağladığı karmaşıklığa sahip değil.

Windward College Hawaii Üniversitesi’nde jeoloji profesörü Floyd McCoy, “Tsunami ağırlıklı olarak aşındırıcı olaylardır… çökelme olayları değil, bu yüzden onları bulduğumuzda ortaya çıkan heyecan muazzam!” diyor.

Thera patlaması ve tsunami olayını inceleyen ancak yeni projeye katılmayan National Geographic’ten McCoy, araştırmayı sadece tsunami yatakları üzerine yapılan araştırmalara değil, özellikle Thera Tunç Çağı patlamasıyla ilgili anlam ve yorumlarına gerçek bir katkı olarak adlandırıyor.

Şimdi araştırmacılar, su altında kalan dalgalarla karaya gelen deniz yaşamının fiziksel ve kimyasal imzalarını ve tortu ve kaya birikintilerinin özel modelini de içeren tarihi tsunami olaylarını aramak için giderek daha karmaşık “kontrol listeleri” oluşturuyorlar. Örneğin Çeşme-Bağlararası’nda, okyanustan gelen deniz kabukluları, çöken binaların duvarlarına sıkışmış halde bulundu.

Çeşme-Bağlararası araştırmasına katılmayan yer bilimleri doçenti Jessica Pilarczyk, “Özellikle kurak bir ortamda tsunami yorumu konusunda gerçekten kendime güvendiğim nadirdir, çünkü üzerinde çalışacak çok fazla şeyiniz yok. Ama burada gerçekten harika kanıtlar var gibi görünüyor.” diyor.

Belçika Louvain Üniversitesi’nde arkeolog ve Santorini patlamasının etkisini araştıran Talos araştırma grubunun başkanı Jan Driessen, buluntuların arkeologlar ve diğer bilim insanları için yanardağa daha yakın olan birçok Ege bölgesinin maruz kaldığı tahribatı daha iyi anlamaları için bir vaka çalışması olarak hizmet edebileceğini söylüyor. (Driessen, mevcut çalışmanın yazarı değil.)

Kurbanı olmayan bir felaket mi?

Thera patlamasının en şaşırtıcı yönlerinden biri kurbanların olmaması: Krakatoa patlamasının tetiklediği tsunamide 35.000’den fazla insanın öldüğü tahmin ediliyor ve Tunç Çağı Ege’si için benzer sayılar öneriliyor.

Ancak şimdiye kadar, Thera’nın olası bir kurbanı olarak yalnızca bir kişi tanımlandı: 19. yüzyılın sonlarında yapılan araştırmalar sırasında Santorini takımadalarında molozların altında gömülü bulunan bir adam. (En son makalenin araştırmacıları, onun bir deprem kurbanı olabileceğinden şüphelendiklerini ve adamın ölümünün tarihi ve durumu hakkında neyin doğrulanabileceğini ve kalıntıların inceleme için hala mevcut olup olmadığını görmek için orijinal raporu takip ettiklerini söylüyorlar.)

Kurbanların yokluğuyla ilgili teoriler çeşitlilik gösteriyor: daha küçük, daha erken patlamalar insanları felaket patlama meydana gelmeden önce bölgeden kaçmaya yöneltti; kurbanlar aşırı ısınmış gazlarla yandılar ya da çoğunlukla denizde telef oldular ya da henüz kimliği belirlenemeyen toplu mezarlara gömüldüler.

“Tarihin en kötü doğal afetlerinden birinin nasıl kurbanı olmaz?” diye soruyor Şahoğlu.

Goodman-Tchernov, araştırmacıların geçmişte tsunami birikintilerini tanıyamamış olabileceği gibi, Thera felaketinin kurbanlarını da ortaya çıkarmış, ancak bağlantıyı kuramamış olabileceklerinden şüpheleniyor. “Diğer kurbanların zaten keşfedilmiş olması, ancak patlamanın çevresinde ikincil veya üçüncül etkilerle ilişkili oldukları için kesin olarak tanımlanamamış olmaları çok olası.”

Ancak araştırmacılar, Çeşme-Bağlararası’da olayın ilk kurbanını bulduklarını söylüyorlar: tsunami yatağının molozları arasında yüzüstü bulunan, künt kuvvet travması belirtileri taşıyan genç, sağlıklı bir adamın iskelet kalıntıları. Bir köpeğin kalıntıları, çökmüş bir kapı eşiğinde yakınlardaydı. Önümüzdeki aylarda insan ve köpek iskeletlerinin doğrudan tarihlendirilmesi planlanırken, araştırmacılar, iki ve dört ayaklı kurbanların yakınında örneklenen materyalden elde edilen radyokarbon tarihleriyle uyumlu olacağından eminler.

Dalgaların terörü

Araştırmacılar, Çeşme-Bağlararası’nın birkaç gün veya hafta içinde dört tsunami dalgasının vurduğunu belirledi. Bu, Thera’nın patlamasının dört aşaması olduğunu kaydeden McCoy için özellikle büyüleyiciydi; Araştırmacılar, tek bir tsunami olayı olduğunu düşündükleri şeyi hangi patlama evresinin tetiklediğini uzun zamandır merak ediyorlardı.

McCoy, “Bu soru tüm hızıyla devam ediyor,” diyor. “Ama burada bize bu evrelerden iki, üç veya dördünün hepsinin etkili tsunami jeneratörleri olabileceğini gösteriyor olabilirler, çünkü görünen o ki, çok sayıda bireysel dalga olayı olmuş olabilir.”

Tsunami düşüşleri arasında sular çekilirken, hayatta kalan sakinler, kurbanları ve inşaat malzemelerini aramak için kaosun içine girip kazma fırsatını yakaladılar. Böyle bir çukur genç adamın vücudunun hemen üzerinde bulundu; Ancak onu kim kazdıysa, genç adamı bulmasına birkaç cm kala durmuştu.

Tsunami kurbanlarını geri alma girişiminin bu kanıtı, felaketten sonra, muhtemelen sonrasında hastalıkları azaltmak için toplu mezarların yeterliliği konusundaki endişeleri ortaya koyuyor. Driessen, “Bu davranışı tahmin etmek, Ege’deki yıkım katmanlarında insan kurbanların genel olarak neden olmadığını açıklamaya yardımcı oluyor.”

Olayı saptamak

Tsunami yatağından gelen dokuz yeni radyokarbon tarihi de bir tartışmaya eklenecek: Geleneksel olarak Thera’nın patlaması, MÖ 1500’lerde Mısır’ın 18. hanedanıyla ilişkilendirilen Geç Minos IA olarak bilinen bir zaman dilimi ile ilişkilendiriliyor.

Ancak Akrotiri’deki kül tabakalarında bulunan ahşabın radyokarbon tarihleri, MÖ 1600’lerin ortalarına kadar uzanıyor – bir yüzyıldan fazla bir tutarsızlık. Bu, o sırada Akdeniz çevresinde yaşayan farklı kültürlerin göreceli kronolojilerini ve felaketten önce ve sonra nasıl etkileşim kurduklarını ilişkilendirmeye çalışan araştırmacılar için sorunlara neden oluyor.

Araştırmacılara göre, patlama, tsunami tortusu içinde elde ettikleri en erken tarihten daha erken gerçekleşmiş olamazdı – genç adamın kalıntılarının yakınında bulunan bir arpa tanesi, MÖ 1612 yıllarına tarihlendi.

Bazı dış uzmanlar bu metodoloji hakkında belirli sorular ortaya attılar ve genel fikir birliği, yeni veriler her zaman memnuniyetle karşılansa da, Çeşme-Bağlararası’nda şimdiye kadar bulunanlarla kronoloji sorununun çözülemeyeceği yönünde görünüyor.

Thera patlamasının zamanlamasını ve Tunç Çağı Akdeniz dünyasında yarattığı hasarı tartışan bilim insanları için birçok soru kalırken, araştırmacılar bu çalışmanın bölgede çalışan arkeologları kazılarına bir kez daha bakmaya ve onların da tarihin en yıkıcı doğal afetlerinden biri için kanıtlara sahip olup olmadığını görmek için harekete geçirmesini umuyorlar.

National Geographic. 27 Aralık 2021.