İnsanın Afrika’dan göçü her zaman arkeolojinin en sıcak konularından biri olmuştur. Bu göç üzerinde iki ana hipotez üzerinde durulmakta; ilki, genişleyen popülasyonun dışarıya açılarak hızla Asya’ya yayılması, ki bu ortalama  olarak 60.000 ila 50.000 yıl öncesine tarihlendirilmekte. İkinci öneri ise 130.000 bin ila 75.000 yıl öncesi aralığında genişleyen popülasyonun değişen koşullar nedeniyle öncelikle ihtiyaç olarak tatlı su arayışına bağlı Afrika’dan yayılışı olarak özetlenebilir.

Ash Parton ve meslektaşları ise ikinci önerinin çok daha açıklayıcı olduğunu düşünen tarafta. Onlara göre “Afrika’dan çıkan insanlar dinamik olarak değişen iklim koşulları ve çevresel etkileri nedeniyle Arabistan bölgesine doğru göç ettiler. Şu an çok kurak bir bölge gibi görülse de, bugün çöl olan yerler daha önceden tatlı su gölleri ve aktif nehir sistemleri ile çevrili idi. Bunun nedeni de Hindistan okyanus musonlarından kaynaklanmaktaydı.”

Al Sibetah Alüvyal Birikintileri Önemli Bilgiler Barındırıyor

Parton ve ekibi bu konuyu daha elle tutulabilir verilere dayandırmak adına Güneydoğu Arabistan’da önerilen dağılma güzergahlarından birinde bulunan Al Sibetah alüvyal birikinti dizisinin kayıtlarını tutmuşlar. Arabistan’daki peyzaj değişimi hakkında eşsiz ve hassas bilgi kaynağı olan bu birikintinin söyledikleri hipotezin kanıtlaması yolunda önemli doneler sunuyor. Birikintide yapılan incelemeler buzul ve buzul arası dönemlerde bu bölgede nemli bir ortam olduğuna dair bazı bilgiler sunuyor.

Al Sibetah alüvyal birikinti dizisi, insan popülasyonun dağılması için gerekli en önemli etkenlerden olan drenaj sistemleri, açık bitki yetişen arazilerin musonlar sayesinde bu bölgede sağlandığını kanıtlıyor.

Arabistan Yarımadası İklimi Belli Aralıklarla Yaşama Uygun Çevresel Koşullar Sağladı

Araştırmacılar daha öncesinde insan dağılımı için gerekli çevresel etkenlere sahip olmadığı düşünülen Arabistan bölgesinin aslında dönem içinde oldukça uygun koşullar sunduğunu söylüyor. Ayrıca Parton ve ekibi, artan yağış dönemlerinin birikintiden anlaşıldığı kadarıyla 100.000 yılda bir tekrarlandığını, bunun yanında maksimum güneş radyasyonu durumunun 23.000 yılda bir tekrarlandığını öneriyorlar.

Araştırmacılar bu bilgiler ışığında Arap yarımadasında önerilen iç göç yollarının paleoikliminin kayıtları ve nemli dönem aralıkları düşünüldüğünde en azından MIS 6 deniz izotopundan gelen veri olan 190.000 yıl öncesinden beri  insanlar için 23.000 yıllık bir yaşam alanı sunduğunu belirtmekte. (kaynak : Arkeofili)