Blog

Kuzey Peru’nun Cajamarca Havzası’ndaki Callacpuma arkeolojik alanında yer alan alan, daha önce And Dağları’nda kullanılmayan bir teknik olan dikey olarak düzenlenmiş büyük megalitik taşlar kullanılarakinşa edildi.

Bu önemli bulgu, deniz seviyesinden 3.000 metreden (9850 fit) daha yüksek bir yükseklikte, birkaç bin yıl boyunca uzun zamandır unutulmuş tanrılara adakların sunulduğu bir taş dairenin benzersiz bir yapısıdır.

Projenin liderleri Doçent Jason Toohey ve Profesör Melissa Murphy, projenin başladığı 2015 yılından bu yana bu konuyu araştırıyorlar. Alan için kazılar 2018 yılında başladı.

Science Advances dergisinde yayınlanan makaleleri, kuzey And Dağları’nın bilinen en eski dairesel megalitik alanı hakkında yeni bilgiler sağlıyor. Radyokarbon tarihlemesi, yaklaşık 4.750 yıl önce, Geç Preseramik Dönemi’nde inşa edildiğini gösteriyor ve bu da onu Amerika’nın bu tür mimarinin en eski örneklerinden biri yapıyor.

Callacpuma’daki taş çemberin kazısı. Fotoğraf: Jason Toohey/Science Advances

Büyük megalitik taşlar, her biri 18 metre (60 fit) çapında iki eşmerkezli daireye yerleştirilmiştir. Bu düzenleme, şu anda Peru’da bulunan avcı-toplayıcıların daha sofistike toplumlar inşa etmeye başladığı zamandan beri bilinmeyen bilgilerle dolu bir tören alanı yaratıyor.

Geç seramik öncesi dönemin belirgin bir özelliği olan alan, kıyı balıkçılığı topluluklarının gelişmekte olan dağ tarım topluluklarıyla ticaret yapmaya başladığı Güney Amerika’da kritik bir geçiş dönemini temsil ediyor. Tarımın ve uzun vadeli yerleşimlerin yaygın olarak benimsenmesinden önce inşa edilen anıtsal mimarinin en iyi örneğidir.

Jason L. Toohey, “Bu yapı, Mısır’ın Büyük Piramitleri’nden yaklaşık 100 yıl önce ve Stonehenge ile aynı zamanda inşa edildi” diyor.

Bu tarihler, Callacpuma’daki dairesel alanın, Cajamarca Vadisi’ndeki anıtsal ve megalitik mimarinin bilinen en eski örneği ve antik Peru’daki en eski örneklerden biri olduğunu gösteriyor.

Bölgedeki diğer keşifler arasında işlenmemiş lapis lazuli taşları, kuvars kristalleri ve seramik kap ve kase parçaları yer alıyor ve bunların tümü, yerel halk çanak çömlekçilikte ustalaştıktan sonra bile sitenin önemini ve sürekli kullanımını gösteriyor.

Layzón dönemine (MÖ 500-200) tarihlenen yumuşak kaolin kilinden yapılmış son eserler, taş dairenin aynı dönemde tanımlanamayan nedenlerle törenle mühürlenene kadar düzenli olarak ziyaret edildiğini gösteriyor. Yarı göçebe halkların bu ritüel alanları inşa etmeleri, grup çabalarına ve bölgeler arası işbirliğine daha fazla önem veren inanç sistemlerindeki bir değişikliği yansıtıyor.

Proje, California-Santa Barbara Üniversitesi’nden Toohey ve Patricia Chirinos Ogata tarafından yönetiliyor. Ekipte ayrıca Murphy’nin yanı sıra Peru ve ABD’den lisans ve yüksek lisans öğrencileri de yer alıyor.

Araştırma bulguları ve topluma erişimlerinin bir parçası olarak kültürel mirasın önemi konusunda Callacpuma bölgesine yakın yerlilerle birlikte çalışıyorlar. Birlikte çalışarak, daha fazla bilimsel araştırma ve alan koruma devam edebilir.

Kapak Fotoğrafı: Jason L. Toohey et al. / Science Advances

By Oğuz Büyükyıldırım

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >