Blog

Roma döneminden kalma Surrey’de keşfedilen bir köpek baculumunun alt yüzeyinde kırmızı aşı boyası var. C: Ellen Green

Londra yakınlarında yapılan kazılarda, Roma dönemine ait bir maden çukurunda binlerce kemik ortaya çıkarıldı. Ancak bunlar arasında özellikle dikkat çeken bir parça vardı: Bir köpeğin baculum’u (penis kemiği), bir tarafı kırmızı aşı boyası ile boyanmış olarak bulundu.

“Bu, bir penisin potansiyel olarak ritüel bir nesne olarak kullanıldığına dair bulduğum tek örnek” diyor Reading Üniversitesi’nden biyolojik arkeolog Ellen Green. Green, bulgularını Oxford Journal of Archaeology dergisinde yayımlanan bir makalede detaylandırdı.

2015 yılında, Londra’nın yaklaşık 19 kilometre güneyindeki Ewell kasabasında bulunan Nescot adlı bir alanda çalışan arkeologlar, kireçtaşına kazılmış dört metre derinliğinde bir çukur keşfetti. Çukurdan, geç birinci yüzyıl ile erken ikinci yüzyıla tarihlenen çok sayıda insan ve hayvan kemiği çıkarıldı.

Bu kemikler arasında 280’den fazla evcil memeli kalıntısı yer alıyordu; domuzlar, inekler, atlar ve koyunlar bunlar arasındaydı. Ancak Green’e göre hayvanların çoğunu (yüzde 70) köpekler oluşturuyordu ve kemiklerde kesilme, yanma veya hastalık belirtileri yoktu. Köpeklerin çoğu küçük yapılıydı; muhtemelen terrier, corgi veya diğer süs köpekleri türündendi, çoban veya koruma köpekleri değil.

Roma dönemi Britanyası’nda, insan ve hayvan kemikleri ile çeşitli eserlerin bulunduğu çukurlar daha önce de keşfedilmişti. Ancak Nescot çukurundaki boyanmış penis kemiği türünün ilk örneği.

İngiltere’deki Nescot sahasındaki ritüel çukurun kazılarından bir görünüm. C: Pre-Construct Archaeology

Green, kemiği incelemek için X-ışını floresansı adlı bir teknik kullandı. Bu yöntemle, bir nesnenin elementel bileşimi tahribatsız bir şekilde belirlenebilir. Green, kemiğin demir oksit ile kaplı olduğunu keşfetti.

Nescot sahasında doğal olarak demir oksit bulunmaması ve çukurda metal eserlerin olmaması nedeniyle, bu kemiğe kırmızı aşı boyasının birinin eliyle sürüldüğü anlaşılıyor.

“Penis, Roma dünyasında birçok anlam taşıyordu ve genellikle bir tılsım olarak veya kötü gözden korunmak için kullanılıyordu” diyor Green. Bulgunun benzersizliği ve kemik ve eserlerin bulunduğu yer göz önüne alındığında, bunun muhtemelen bir ritüel nesne olduğunu belirtiyor.

Bereket Ritüelleri ile Bağlantı

Nescot çukurundan çıkarılan diğer nesneler de ritüelin bereketle bağlantılı olabileceğine işaret ediyor. En belirgin kanıtlardan biri, çukurda bulunan çok sayıda çok genç hayvanın varlığı. Green, bunun bu tür çukur tortuları için sıra dışı bir durum olduğunu söylüyor.

Ayrıca köpekler ve atlar, Demir Çağı ve Roma Avrupa’sında “ana tanrıçalar” ve bereket ritüelleriyle ilişkilendirilmişti. Green, hayvanların doğum dönemlerini analiz ederek çoğunun arpa ve diğer tahıllar gibi önemli mahsullerin ekim dönemine denk gelen ilkbahar ve yaz aylarında doğduğunu belirledi. Bu da bu hayvanların tarımsal bereketle bağlantılı olabileceğini gösteriyor.

Silchester, Hampshire’dan çiftleşen köpekler şeklinde oyulmuş fildişi saplı bıçak. C: I. R. Cartwright. University of Reading

Green’e göre, Nescot çukuru yaklaşık yarım yüzyıl boyunca tekrar tekrar kullanılmış ve içinde en az dokuz kez tortu birikti. Çukurdan bazı kemiklerin çıkarılıp yeniden yerleştirildiğine dair kanıtlar da bulundu.

Boyanmış penis kemiği, Green’e göre “aşı boyası uygulandığında büyük ihtimalle etten arındırılmıştı, çünkü bir köpeğin etli bir kısmından tam bu bölgenin çıkarılması oldukça zor olurdu.”

Tam olarak neden böyle bir kemiğin yaklaşık 300 insan ve hayvan kalıntısıyla birlikte neredeyse iki bin yıl önce bir çukurun içine yerleştirildiğini kesin olarak bilmek mümkün değil. Ancak kanıtlar, bu bulgunun bereket, yeni yaşam ve tarımsal döngü fikirleriyle bağlantılı olabileceğini destekliyor.

“Roma döneminde kemik üzerine kırmızı aşı boyası kullanımı veya Britanya Demir Çağı’ndan benzer bir örnek bulamadım” diyor Green. “Bu çok benzersiz bir eser ve çok benzersiz bir alan. Ancak nihayetinde bu biraz da bir gizem olarak kalıyor.”

Live Science. 7 Ocak 2025.

Makale: Green, E. 2024.

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >