Blog
Sasani Döneminde Var Olan Üçüncü En Büyük Ateş Tapınağı Ortaya Çıkarıldı
Sasani dönemi (224-651) en uzun ömürlü Pers kraliyet hanedanıydı ve 400 yıl kadar hüküm sürdü.
www.arkeonews.com
Arkeologlar, Sasani döneminde antik İran’daki en büyük üçüncü ateş tapınağı olduğuna inandıkları kalıntıları ortaya çıkardılar.
Sasani dönemi (224-651) en uzun ömürlü Pers kraliyet hanedanıydı ve 400 yıl kadar hüküm sürdü.
İran’ın kuzeydoğusundaki Robat-e Sefid/Bazeh Hur köyü yakınlarındaki bir vadide devam eden arkeolojik araştırmanın beşinci sezonu, arkeolog Meysam Labbaf-Khaniki başkanlığında devam ediyor.
ILNA'ya göre arkeolog Meysam Labbaf-Khaniki Çarşamba günü yaptığı açıklamada, “Muhtemelen eski İran’da var olan üçüncü büyük ateş tapınağını keşfettik.” Dedi.
Arkeolog, Tehran Times’ın aktardığına göre, “Bu arkeolojik sezon boyunca, kazınmış alçı işleri ve kalıntıların önemli bir ateş tapınağıyla ilgili olduğunu gösteren yazıtlar gibi kayda değer kanıtlar topladık” dedi .
Pehlevi karakterli yazıtlar ve fragmanlar, öncelikle dilbilimcilerin ve kültürel miras uzmanlarının okuyabilmesi (ve anlayabilmesi) için tasnif edilmeli ve sınıflandırılmalıdır.
Arkeolog, bu yeni keşiflerin Sasani döneminde İran sanat tarihinde yeni bir sayfa açmasının beklendiğini söyledi.
Ateş tapınağının ana salonunu destekleyen büyük sütunların zarif sıva işleriyle süslendiğini söyledi.
Kutsal ateş kültü Zerdüştlüğün temelini oluşturur. Zerdüşt ateş tapınaklarında ateşe hiç tapılmazdı. Yine de dinamizmi, sıcaklığı, koruyucu rolü ve dönüşümün doğası nedeniyle, genellikle ilahi gücün bir yönü olarak anılır.
Bununla birlikte, bir Zerdüşt ateş tapınağının dış cephesi neredeyse genellikle kasıtlı olarak mütevazıdır ve süslemeden yoksundur. Bu, bir ateş tapınağının birincil amacının, normalde sadece bir yapı olan bir şeyi yüceltmek yerine kutsal bir ateşi barındırmak olduğu şeklindeki tarihi geleneği (ateş tapınağı teknik terimlerinin sıradan doğasıyla desteklenen) yansıtıyor olabilir.
Günümüz ateş tapınaklarının temel yapısı her zaman aynıdır. 19. yüzyıldan daha eski bir İran ateş tapınağını tanımlayan hiçbir yerli kaynak yoktur (9. yüzyıl ilahiyatçısı Manushchir, standart bir kat planına sahip olduklarını gözlemlemiştir, ancak bunun ne olabileceği bilinmemektedir) ve oradaki tapınakların olması muhtemeldir. günümüzde Hint kökenli özgün özelliklere sahiptir.
Bir ateş tapınağının girişinde, cemaat (dini olmayan) veya özel törenlerin yapılabileceği geniş bir alana veya salona girilir. Bunun yanında (veya bazen bir kat yukarı veya aşağı), adanan az önce geçtiği salondan daha küçük bir antreye girer. Bu antreye bağlı veya onun içinde kapalı, ancak salondan görülemeyen en içteki kutsal alan (Zerdüşt terminolojisinde, atashgah, kelimenin tam anlamıyla ‘gerçek ateş sunağının bulunduğu ateşin yeri).
Zerdüştlerin ibadethanelerine ateşin huzurunda namaz kıldıkları için ateş tapınağı denir. Eski İran’da, ailenin reisi her zaman ateşi yakardı, bu yüzden ateşi yakmak bir gelenek haline geldi. Alevleri yakmak, İran ateş tapınaklarında ibadet için ilahi bir semboldü.
By Leman Altuntaş
Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >