Beyaz şarabın doldurulmasından bu yana geçen 2000 yıl içinde meydana gelen kimyasal reaksiyonlar nedeniyle kaptaki sıvı kırmızımsı kahverengiydi. C: Juan Manuel Román

El değmemiş 2.000 yıllık Roma mezarında bulunan kırmızımsı kahverengi sıvı, sherry benzeri yerel bir şaraptı.

Orijinal sıvı formunda keşfedilen en eski şarap, kırmızımsı kahverengi renginde ve büyük ihtimalle tam gövdeli bir şaraptı.

Beyaz şarap, Güney İspanya’da bir cenaze urnesine dökülmesinden bu yana 2.000 yıl içinde meydana gelen kimyasal reaksiyonlar nedeniyle kırmızımsı kahverengiye dönüşmüş. Ayrıca potansiyel olarak tam gövdeli, çünkü urne’de diğer şeylerin yanı sıra Romalı bir adamın yakılmış kemikleri de bulunuyordu.

Córdoba Üniversitesi’ndeki uzmanlar tarafından yapılan analiz, beş yıl önce Endülüs’ün Carmona kasabasında tesadüfen keşfedilen nadir, el değmemiş bir Roma mezarında bulunan kavanozun içindeki antik kahverengi sıvının yerel, sherry benzeri bir şarap olduğunu ortaya çıkardı.

Journal of Archaeological Science: Reports dergisinde bildirilen keşiften önce, sıvı halde korunan en eski şarap, 1867 yılında Almanya’nın Speyer kenti yakınlarındaki bir Roma mezarından bulunan ve MS 325 civarına tarihlenen Speyer şarap şişesiydi.

İspanya’da bulunan urne, 2019 yılında Carmona’daki evlerinde bazı çalışmalar yapan bir ailenin mülklerinde bir mezara rastlamasının ardından ortaya çıktı.

Şarabın analizini yöneten Córdoba Üniversitesi’nden organik kimyager José Rafael Ruiz Arrebola, “Bu, kayaya oyulmuş ve 2.000 yıl boyunca sağlam kalmasını sağlayan suya batmış bir mezardı.” diyor.

 

 

Mezarda sekiz mezar nişi bulunuyordu; bunların altısında kireçtaşı, kumtaşı veya cam ve kurşundan yapılmış çömlekler bulunuyordu. C: Juan Manuel Roman

“Hemen kasabanın arkeolojik departmanını arayan ev sahiplerinin vatandaşlık ruhunu tebrik etmeliyiz. Kasaba arkeologları, yağmalanmadığı için mezarın inanılmaz derecede sıra dışı olduğunu hemen fark ettiler. Romalılar ölümde bile gururluydu ve insanların görebilmesi için mezarlarının üzerine kule gibi cenaze anıtları inşa ederlerdi. İnsanların hafızasında kalmak istiyorlardı”

Mezarda sekiz mezar nişi vardı; bunların altısında kireçtaşı, kumtaşı veya cam ve kurşundan yapılmış çömlekler bulunuyordu. Her bir kapta tek bir kişiye ait yakılmış kemik kalıntıları bulunuyordu ve kapların ikisinde ölen kişinin isimleri yazılıydı: Hispanae ve Senicio.

Mezar, geçtiğimiz yıl araştırmacıların çömleklerden birinde 2.000 yıllık paçuli kokulu Roma parfümü içeren kristal bir şişe bulduğunu açıkladığında manşetlere taşınmış olsa da daha keşfedilecek birçok sırrı vardı.

Ruiz Arrebola, “Arkeologlar urne’yi açıp içinin sıvıyla dolu olduğunu gördüklerinde daha da büyük bir sürpriz yaşandı” diyor.

“Urne’de ayrıca bir adamın yakılmış kemikleri ve iki başlı Janus ile süslenmiş bir altın yüzük de vardı. Daha sonra yüzük urne’nin içine atıldı ve ölü adam yakıldığında onu takmıyordu. Cesedin yakıldığı yatağın metal ayakları da vardı”

Ruiz Arrebola ve ekibi, urne’nin içindeki cam şişedeki yaklaşık beş litrelik kırmızımsı sıvının yoğunlaşma veya su baskını nedeniyle gelmediğini tespit ettikten sonra analiz etmeye koyuldular. Testler, pH değerinin 7,5 olduğunu (suya yakın) ve günümüz şaraplarındakine çok benzer kimyasal elementler içerdiğini gösterdi.

Kimyager, “Belirli bir maddenin ne olduğunu kesin olarak gösteren kimyasal bileşikler olan biyobelirteçleri aradık. Burada, yalnızca şarapta bulunan polifenolleri aradık ve yedi şarap polifenolünü bulduk. Bu polifenolleri Endülüs’ün bu bölgesindeki şaraplardan elde edilenlerle karşılaştırdık ve eşleştiler. Bu da onun şarap olduğunu doğruladı. Yapılacak bir sonraki şey, bunun beyaz şarap mı yoksa kırmızı şarap mı olduğunu tespit etmekti.” diyor.

 

 

Batık mezar, evlerinde çalışma yapan İspanyol bir aile tarafından keşfedildi. C: Juan Manuel Roman

Kırmızı şaraplardaki ana pigment ayrıştığında oluşan siringik asit eksikliği, beyaz üzümleri çiğneyen insanları gösteren yerel Roma mozaikleri gibi, açıkça beyaz bir şaraba işaret ediyordu.

Ruiz Arrebola, “Şarabın Endülüs’teki şaraplara oldukça benzediği ortaya çıktı; Jerez’den sherry tipi şaraplar ve Sanlúcar’dan manzanilla” diyor.

Kimyager ve ekibi, araştırmaları sırasında geliştirdikleri ve üzerine inşa ettikleri tekniklerin, antik yiyecek ve şarap üzerine çalışan diğer araştırmacılara yardımcı olacağını umuyor.

“Bizim için muhteşemdi çünkü hepimiz arkeolojik kimya dünyasına tutkuyla bağlıyız. Zaten dünyanın en eski şarabı her gün ortaya çıkmıyor.”

Bütün bunlar oldukça belirsiz bir soruyu gündeme getiriyor. Araştırmacıların hiçbiri bu olağanüstü, tarihi şarabın tadına bakmak için geçici de olsa istek duymadı mı?

Ruiz Arrebola, baş arkeolog Juan Manuel Román’a yarı şaka yollu bir şekilde, keşfi kutlamak için “küçük bir bardak” içmeyi önerdiğini itiraf ediyor.

Ruiz Arrebola, “Hiçbir şekilde zehirli değil; mikrobiyolojik analizini yaptık” diyor.

“Ama bu konuda çekincelerim var çünkü bu şarap 2.000 yıl boyunca ölü bir Romalının yakılmış cesediyle temas halinde kaldı. Kemik kalıntıları nedeniyle sıvı biraz bulanık. Ama sanırım filtreleyip deneyebilirsiniz. Yine de önce başka birinin denemesini tercih ederim.”

The Guardian. 18 Haziran 2024.

Makale: Cosano, D., Román, J. M., Esquivel, D., Lafont, F., & Arrebola, J. R. R. (2024). 

 

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >