Blog
Troya Kenti Nasıl Bulundu ve Neredeyse Yok Edildi?
1871 yılında, sadece birkaç ay içinde Heinrich Schliemann, edebiyatın en şiddetli savaşçılarından oluşan bir ekibin başaramadığını başardı: Troya’nın aşılamaz denilen duvarlarını aşmayı başardı.
www.arkeofili.com
Kaşifler, gerçek mi yoksa efsanevi mi olduğu belirsiz olan Troya kentini bulmak için yıllarca arayışlarını sürdürdüler. Ancak bunu Schliemann başardı.
Heinrich Schliemann, işçileri ve kazıcılarla birlikte Troya’da.
1871 yılında, sadece birkaç ay içinde Heinrich Schliemann, edebiyatın en şiddetli savaşçılarından oluşan bir ekibin başaramadığını başardı: Troya’nın aşılamaz denilen duvarlarını aşmayı başardı. Prusyalı girişimci bunu iş için, 19. yüzyılın endüstriyel araçlarını sonuna kadar kullandı; bir demiryolu mühendisini 15 metrelik bir hendek kazması için tuttu ve ardından TNT kullanarak çalışmalara devam etti.
Bugün, Schliemann tartışmalı bir figür olarak anılıyor; belirsiz bir şekilde Troya’nın olası yerini, yani kuzeybatı Türkiye’deki bu tepede bulduğu için takdir edilse de, aynı hedefe ulaşmak için kullandığı yıkıcı yöntemler nedeniyle eleştiriliyor. Schliemann kitaplara bağlı bir arkeolog değildi ve bugün bilinen adıyla Hisarlık’taki zaferi, çılgınca başarılı iş kariyerini karakterize eden aynı inatçı cesareti tarafından yönlendirildi.
Fakir bir ailede büyüyen Schliemann, üniversiteye gidecek parası olmadığından, 14 yaşında çalışmaya başladı; önce bir bakkalda, ardından talihsiz bir şekilde Venezuela’ya gitmek üzere yola çıkan bir gemide kamarot olarak iş buldu. Schliemann kendini Amsterdam’da buldu. Burada, bir ithalat/ihracat firmasında hızla yükseldi ve ardından kendi işini kurarak, Hint çiviti, İskandinav ringa balığı, Kaliforniya altını ve Kırım Savaşı’nı besleyen silahların ticareti yaptı.
Giovanni Battista Tiepolo, Truva Atı’nın Troya’ya Girişi (yaklaşık 1760). Ulusal Galeri, Londra.
30’larının ortasında multimilyoner olan Schliemann, kendini Homeros’un Troya’sının tarihi bir yer olduğunu kanıtlamaya adadı, ancak önce boşanması ve kendi Helen’ini bulması gerekiyordu. Bir Atinalı başpiskopos, Homerik ruha sahip, genç ve güzel bir Yunan kadın arayışında ona yardım etti. Bu kadın Sophia Engastromenou idi ve onunla 1869’da evlendikten sonra, Troya’yı çevreleyen bölge olan Troas’a yerleşti ve sonraki yirmi yıl boyunca sık sık oraya gitti.
Schliemann’ın kendi mitolojisinde, kayıp kenti bulma saplantısı çocukluğuna kadar uzanıyordu. Bir çocuk kitabında alevler içindeki kentin resmini gördüğünü ve İlyada’nın kanlı derslerini babasının dizinde öğrendiğini hatırlıyordu. Alternatif olarak, 1864’te başarısız bir kazı girişiminin bir üyesi olan Ernst Ziller ile Atina’da karşılaşmasının ilham verici olduğu söyleniyor.
150 yıldan uzun bir süre boyunca, Homeros’in Troya’sını yeniden keşfetme tutkusu titiz bilim insanlarını ve romantik gezginleri büyülemişti ve Ziller’in kazısı, o dönemde spekülasyonların odaklandığı son yer olan Pınarbaşı tepesine yönelmişti. Ancak Schliemann Osmanlı İmparatorluğu’nun uzak köşesine vardığında, İngiliz bir göçmen olan Frank Calvert, onu birkaç km kuzeydeki bir yere odaklanmaya ikna etti. Calvert, Hisarlık’ta bir araziye sahipti ve orada yaptığı araştırmalar akademik dergilerde olumlu bir şekilde yayımlanmıştı. Sorun şu ki, parası yoktu.
Sophia Schliemann, Troya’da bulunan altın takılarla.
Çanakkale Boğazını üzerini gören, geçiş yapan gemilere koruma sağlayan bir lagünle çevrili Hisarlık, Calvert’in savunduğu gibi, Tunç Çağı’na ait bir ticaret limanı için mükemmel bir yerdi ve eğimli arazisi ve rüzgârlı ovası Homeros’un tasvirleriyle uyumlu görünüyordu. Schliemann ikna oldu ve resmi izin beklemek gibi bir niyeti yoktu.
Schliemann, İlyada’daki gibi Kral Priamos’un hüküm sürdüğü Troya’nın kentin en derin katmanında bulunacağını düşünüyordu ve bu yüzden 1870’te Hisarlık tepesinin tabanına ulaşmayı hedefledi. Hızlı çalıştı, 150 işçi çalıştırdı ve ray hattı boyunca sürekli olarak moloz taşıyan arabalar kullandı. İki savunma hattıyla korunan bir kenti ortaya çıkardı, taş rampalar bir kaleye doğru yükseliyor ve bu kalede yangınla yok edilme izleri görülüyordu.
Taş kaplı kutular içinde bir grup mücevher (altın, karnelyan boncuklar, lapis lazuli, kehribar) buldu ve bunlara “Priamos’un Hazinesi” adını verdi, altın yüzükler ve diademler içeren bir diğer hazineye ise “Helen’in Mücevherleri” adını verdi. Daha sonra buluntuları Avrupa’ya kaçırdı, Sophia “Helen” Schliemann’ın bu yağmalanmış süs eşyalarıyla donatılmış fotoğraflarını çekti ve haberini her yere yaydı: Troya’yı bulmuştu.
Homeros’un Troya’sına erişim rampası (MÖ 1800-1275).
O dönemde bile, Schliemann’ın zafer havası alaycılıkla karşılanmıştı. Bugün, tepenin dokuz farklı Troya katmanı içerdiği ve bunların MÖ 3. binyıldan bir Tunç Çağı yerleşiminden MS 13. yüzyılda bir Bizans kompleksine kadar uzandığı anlaşılıyor. Bu katmanlar, şehrin yükselip düşen talihlerini ve nihai terk edilişini anlatıyor. Schliemann’ın bulduğu katman, MÖ 2.400 yılına tarihleniyordu ve Homeros’un Troya Savaşı’ndan yaklaşık 1.000 yıl öncesine ait olduğu anlaşıldı. Schliemann, gerçekten efsanevi kenti buldu, ancak bunu yaparken onu neredeyse yok etti.
Artnet News. 19 Ağustos 2024.
Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >