Antalya : 16. Yüzyılın Sonuna Kadar

Antalya, Selçuklu Sultanlarının özel önem verdikleri önemli bir ''tüccar kent'' olma özelliğini bütün bir 13. yüzyıl boyunca, hatta 14. yüzyılın ilk yarısında da koruyan, bu uğurda gelişmesi ve Akdeniz hinterlandında hakim bir konuma gelebilmesi için seferber olunmuş eski bir başkentin, değişen dünya ticareti ve toplumsal ilişkiler sonucu nasıl gözden düşüp adım adım yok olduğunu gösteren tipik bir örnektir. Bu gün bile Antalya, kentsel imajını ve varlığını Selçuklu devri imgelerine borçludur; ne var ki, toplumsal hafızamızın git gide boşaldığı günümüzde bu hatıralar da giderek silikleşmekte ve turizme yönelik eylemler adı altında bozularak yok edilmektedir. Antalya Kaleiçi'nin pek az da olsa hala iyi kötü kendini koruyabilmiş kimliğinin surlar dışındaki görüntülere teslim edilip edilmemesi, sadece şehrin bu günkü sahiplerinin değil bütün Türkiye'nin, hepimizin sorunu gibi görünüyor. Ne var ki ''İmaret Medrese''si örneğinde olduğu gibi, son yıllarda onarım için girişilen faaliyetler ve uygulamalar, onarın adına tahribatın hala devam ettiğini ve kalan son hatıraların da ısrarla yok edilmek istendiğini açıkça göstermektedir.

Bu Suryev şehirdeki Orataçağ mimarlık mirasını tespit ve değerlendirmeye yönelik dokümanter bir çaba olarak nitelendirilmelidir.

Türkçe

2003

20,5x28,5 cm

 326 Sayfa