İnfaz alanına gömülen bir adamın göğsüne, onun mezardan “kalkmasını” engellemek için büyük taşlar yerleştirilmiş. C: Jörg Orschiedt/State Office for Heritage Management and Archaeology Saxony-Anhalt

Almanya’daki arkeologlar, 17. yüzyıldan kalma bir darağacının etrafında kazı yaparken, görünüşe göre bir hortlak olarak dirilmesini önlemek için taşlarla kapatılmış bir adamın mezarını ortaya çıkardılar.

Saksonya-Anhalt eyaletindeki Quedlinburg kasabasının yakınında bulunan mezar, suçluların 1660’lardan 19. yüzyılın başlarına kadar asılarak idam edildiği darağacı alanında keşfedilen en az 16 mezardan biri.

Kazıları yöneten arkeolog Marita Genesis, Avrupa’da bu tür hortlaklara dair korkunun 16. ve 18. yüzyıllar arasında arttığını söylüyor. Bu korku, erken veya ani ölümle karşılaşan, günah çıkarma ya da tövbe etme fırsatı bulamayan kişilerden kaynaklanıyordu. Ölülerin geri dönmesini engellemek için, vücutlarına tütsü serpmek, ahşap haçlar yerleştirmek, uzuvlarını bağlamak ya da üzerlerini odunlarla kaplamak gibi çeşitli yöntemler kullanılıyordu.

Bu mezarda ise adam, tabutsuz olarak sırt üstü gömülmüş ve göğsüne büyük taşlar yerleştirilmişti. “Bu önlemin açıkça adamın mezardan kalkmasını engellemek amacıyla alındığı belli” diyor Genesis.

Mezardaki iskelette herhangi bir idam izi bulunmamakla birlikte, boğulma ya da asılma gibi yöntemler belirgin izler bırakmamış olabilir. Daha ileri incelemeler adamın nasıl öldüğünü ortaya çıkarabilir.

 

İnfaz yerinde ortaya çıkarılan iki “kemik çukurundan” biri. Arkeologlar bunların daha sonraki gömütlerle karışmış suçluların kalıntıları olduğunu düşünüyor. C: Marita Genesis/State Office for Heritage Management and Archaeology Saxony-Anhalt

Darağacı Tepesi

İdam alanı, 1660’lardan itibaren suçluların asıldığı ve genellikle cesetlerin uzun mesafeler taşınmaması için gömüldüğü bir “galgenburg” yani “darağacı tepesi” idi. Alanda 16 bireysel mezar ve daha sonraki gömütlerle karışan kemiklerin bulunduğu iki “kemik çukuru” keşfedildi. İskeletlerin bazılarında, çark işkencesi veya parçalanarak idam gibi ağır suçlulara uygulanan vahşi idam yöntemleri sırasında oluşmuş kesici darbeler görüldü.

Çoğu kişi, tabutsuz bir şekilde toprağa gömülmüştü ve hayvan leşleri gibi “acımasızca” mezara yerleştirilmişti. Genesis, bu kişilerin genellikle yüz üstü ya da elleri üst üste gelecek şekilde yan yatmış olarak bulunduğunu ve ellerinin bağlı olabileceğini belirtiyor.

 

Bölgeye gömülen kişilerden biri, artık büyük ölçüde çürümüş olan tahta bir tabuta konulmuştu. Arkeologlar bu kişinin kendi canına kıydığını düşünüyor. C: Jörg Orschiedt/State Office for Heritage Management and Archaeology Saxony-Anhalt

İlginç Bir Gömüt

Ancak Quedlinburg’daki gömütlerden biri dikkat çekiciydi. Bu kişi, ahşap bir tabutta, sırt üstü ve elleri önde olacak şekilde gömülmüştü. Arkeologlar, bu kişinin intihar etmiş olabileceğini, o dönemde bunun bir tür cinayet olarak kabul edildiğini ve yasalar gereği idam alanına gömülmesi gerektiğini düşünüyor.

Yine de tabut, defin sırasında özen ve şefkat belirtileri gösteriyordu ve üç kehribar boncuk, ölen kişinin yanına bir Hıristiyan tespihi konduğunu gösteriyor.

Avrupa’da bu tür idam alanlarının on binlerce olduğu düşünülüyor; birçoğu tarım ve kentsel gelişim nedeniyle yok edilmiş olsa da, kalanlar arkeologlar için önemli bir bilgi kaynağı. Genesis, “Bir idam alanının alanına bakmak, bölgenin hukuk tarihini bir kitap gibi okumayı sağlıyor” diyor.

Live Science. 19 Eylül 2024.

 

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >