Blog

Avustralya, Papua Yeni Gine’ye bağlandı ve Sahul olarak bilinen bir mega kıta oluşturdu.

Yeni araştırmalar, deniz seviyeleri bugünkünden çok daha düşükken Avustralya ile Yeni Gine’yi birleştiren birleşik mega kıta olan Sahul kıtasının tamamının ‘insanla dolma’ sürecinin 10.000 yıl sürdüğünü ortaya çıkardı.

60.000 yıldan daha uzun bir süre önce süper kıta boyunca kitlesel göçlerini gerçekleştiren yerli halkın atalarının karşılaştığı zorlukların ölçeğini göstermek için, yeni ve sofistike modeller, demografideki son gelişmeleri ve coğrafi çıkarıma dayalı yön bulma modelleri ile birleştirildi.

Aborjin halkının ataları kıtaya muhtemelen ilk olarak 75.000 ila 50.000 yıl önce, bugün Timor adası olan yerden girdiler, ardından daha sonra Yeni Gine’nin batı bölgelerinden göçler geldi.

Yeni araştırmaya göre bu model, Yeni Gine’nin tüm bölgelerine ve daha sonra Avustralya’nın güneybatı ve güneydoğusuna yerleşmek için hem güneye Büyük Avustralya Körfezi’ne, hem de Kimberley bölgesinden kuzeye doğru hızlı bir yayılıma yol açtı.

Araştırma, yeni ortamlarının zorluklarına dayanabilecek nüfus boyutlarına ulaşmak için gereken en olası yolları ve zaman çerçevesini inceledi. Araştırmacılar, izledikleri rotaları ve bu ilk popülasyonların demografik yapısını tahmin eden mevcut iki modeli birleştirerek, kıtasal doygunluk süresini daha kesin bir şekilde tahmin edebildiler.

Eski kıtanın topoğrafyasının ayrıntılı yeniden yapılandırmalarına ve geçmiş iklim modellerine dayanarak, araştırmacılar sanal bir kıta geliştirdiler ve popülasyonları yeni bölgelerinde hayatta kalmaya ve başarılı bir şekilde hareket etmeye programladılar.

Ana birleşik model girişleri ve çıkışları. (a) Crabtree ve diğerlerinden (2021) elde edilen baskın yayılım koridorlarının ince ölçekli (10 km) gösterimi.

Dağlar ve tepeler gibi doğal ortam özelliklerini takip ederek ve suyun nerede bulunacağını bilerek gezinmek, başarılı navigasyon stratejilerine yol açtı. Avustralya’nın ilk insanları kısa süre sonra kültürel bilgileri sonraki nesillere aktararak tüm kıtada insanların yaşamasını kolaylaştırdı.

Ancak Sahul’un topografyasının ortaya koyduğu zorluklar, göçün daha yavaş bir tempoda gerçekleşmesine neden oldu. Önceki modeller, bu gelişmiş modelin yaptığı topografik kısıtlamaları dikkate almıyordu. Dolayısıyla yeni model, kıtanın insanlarla dolmasının daha gerçekçi bir tahminine izin veriyor. Bu yeni çalışma aynı zamanda, yerli ataların Tazmanya’ya ulaşmada kaydettiği daha yavaş ilerlemeyi de açıklıyor; Bu erişim, yalnızca Bass Boğazındaki deniz suları çekildiğinde mümkün olmuştu.

Çalışmanın baş yazarı, Flinders Üniversitesi’nde Küresel Ekoloji Profesörü Corey Bradshaw, bu birleştirilmiş modellerin Sahul’daki yerli halkın büyük göçlerini açıklayan arkeolojik ve genetik verilerin daha iyi anlaşılmasına olanak sağladığını söylüyor.

“İnsanların arazi, ekoloji ve potansiyel olarak diğer insanlarla etkileşim biçimleri, model sonuçlarımızı değiştirerek daha gerçekçi sonuçlar sağlıyor. Bu nedenle, gezginlerin kaynakları ve ihtiyaçlarının yanı sıra seyahatlerinin fırsat ve kısıtlamalarını dikkate almadan yalnızca demografik bilgileri içeren modellerin, yeni bölgelere yayılımın zamanlamasını hafife alması muhtemel. Dolayısıyla, insanların on binlerce yıl önce bu topraklara ilk kez nasıl yerleştiklerine dair modeller ve süreçler hakkında artık iyi bir tahminimiz var.”

“Güncellenmiş modellememiz, Yeni Gine’nin 5.000 ila 6.000 yıl arasında kademeli olarak yerleşim gördüğünü ve doğudaki Bismarck Takımadalarına ulaşmadan önce Central Highlands ve Arafura Denizi bölgesine odaklanıldığını gösteriyor.”

“Güncellenmiş modellememiz, Yeni Gine’nin, doğudaki Bismarck Takımadalarına ulaşmadan önce, başlangıçta Central Highlands ve Arafura Denizi bölgesine odaklanarak, kademeli olarak 5000 ila 6000 yıl boyunca yaşadığını gösteriyor. Uzak güneydoğu ve Tazmanya’nın iskan edilmesi, insanların Sahul’a ilk varışından sonraki 9.000 ila 10.000 yıl arasında meydana geldiği tahmin ediliyor.”

Profesör Bradshaw, araştırmacılar tarafından geliştirilen yenilikçi modelin, insanlar tarafından ilk yerleşimin zamanlamasını ve modellerini araştırmak için dünyanın diğer bölgeleri için değiştirilebileceğini söylüyor.

“İnsanlar kuzeydoğu Afrika’yı terk ettikten sonra Orta Doğu bölgelerindeki hareket kalıpları, Avrupa’ya giriş ve yayılım, Güney Asya’da genişleme ve Alaska’dan Güney Amerika’ya hareketleri incelemek artık aynı modelleme yaklaşımı kullanılarak mümkün.”

“Modelimiz, toprağın yiyecek sağlama kapasitesinin mekansal ve zamansal modelleri, su kaynaklarının dağılımı ve topografya dahil olmak üzere yerel koşulları içerdiğinden, göç modellerimiz dünyanın diğer bölgelerine uygulandığında oldukça alakalı olacak.”

Çalışmanın ortak yazarı Dr. Stefani Crabtree, “Bu sonuçlar şaşırtıcı ve çok ikna edici” diyor.

“Çalışmamız, olası demografik senaryoların yanı sıra, altta yatan coğrafya tarafından gezginlere getirilen kısıtlamaları aklımızda tutmamız gerektiğini gösteriyor. Ve bu çalışma, küresel olarak insan hareketi anlayışımıza dayandığından, başka yerlerde ve başka zamanlarda göçü anlamak için çok büyük etkileri olabilir. Bu aynı zamanda, insanlık anlayışımızı geliştirmek için hesaplama modellerini arkeoloji ve antropoloji ile birleştirmenin gücünü gösteriyor.”

Flinders University. 3 Şubat 2023.

Makale: Bradshaw, C. J., Crabtree, S. A., White, D. A., Ulm, S., Bird, M. I., Williams, A. N., & Saltré, F. (2023).

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >