Adı, bölgede bol miktarda yetişen “yabani sisalin yeri” anlamına gelen, Maasai dilindeki “oldupai” kelimesinden geliyor. (C: Wikimedia Commons)

1931 yılında, 28 yaşındaki Louis Leakey, bugün Tanzanya sınırları içinde bulunan Olduvai Geçidi’ne ilk kez seyahat etti. Amacı, Afrika’nın – özellikle de doğup büyüdüğü Doğu Afrika’nın – “insanlığın beşiği” olduğunu kanıtlamaktı.

Kendisine bunun anlamsız bir çaba olduğu, “orada önemli bir şey bulunmadığı” söylenmişti. Cambridge Üniversitesi’ndeki profesörlerinden biri, “Eğer hayatınızı gerçekten erken insanları incelemeye adamak istiyorsanız, bunu Asya’da yapın.” diye tavsiyede bulunmuştu.

Fakat Leakey inancından vazgeçmedi ve birkaç ay içinde haklı olduğu ortaya çıktı. Antik tabakalarda gömülü birkaç ilkel el baltası keşfetmesiyle, Olduvai Geçidi insanlık tarihindeki önemli bir yer olarak resmi haritalara dahil edildi. İlk kazıdan bu yana geçen on yıllar içinde, bölgenin önemi daha da arttı.

Eski bir tartışma

Leakey, Olduvai Geçidi’ni araştıran ilk kişi değildi. Aslında, bu bölgeye olan ilgisi, 1913’te Alman jeolog Hans Reck’in bölgede hominin kalıntıları keşfetmesiyle başlamıştı. Reck, bu kalıntıların yaklaşık yarım milyon yıl yaşında olduğunu öne sürmüştü.

Reck, fosillerin yaşı konusunda yanılmıştı—radyokarbon tarihlemesi daha sonra bunların sadece yaklaşık 17.000 yıllık olduğunu, ancak çok daha eski tabakalarda gömülü olduğunu doğrulayacaktı. Ancak genel çıkarımı doğruydu: Olduvai, nihayetinde o dönemdeki bilim insanlarının insanlık tarihi hakkında bildikleri her şeye meydan okuyacaktı. Bunun gerçekleşmesi için sadece birkaç on yıllık çalışma gerekecekti.

1964’te, Leakey ve meslektaşları—bu noktada, aslında Leakey adıyla ilişkilendirilen birçok keşfi yapan eşi Mary ve oğlu Jonathan da dahil—tartışmalı bir duyuru yaptılar. Olduvai’de birkaç yıl önce topladıkları fosillerin daha önce bilinmeyen bir hominin türüne ait olduğunu söylediler.

Kalıntıların yakınında taş aletlerin bulunması nedeniyle türe Homo habilis, yani “becerikli insan” adını verdiler. Leakey’lere göre, bu aletler eski insanların kendi elleriyle yaptığı araçlardı. Daha da şaşırtıcı olan, ileri tarihleme teknikleriyle fosillerin 1,75 milyon yıldan daha eski olduğunun ortaya çıkmasıydı.

George Washington Üniversitesi’nden paleoantropolog Bernard Wood, 2014 yılında Nature dergisinde yayımlanan bir makalede, “Homo habilis’in duyurulması paleoantropolojide bir dönüm noktasıydı,” diye yazmıştı. “Bu, ilk insanların arayışını Asya’dan Afrika’ya kaydırdı ve günümüze kadar devam eden bir tartışmayı başlattı.”

Leakey, bunun yeni bir tür olduğu konusunda ne kadar ısrarcı olsa da, diğer antropologlar da aynı derecede bunun olamayacağına emindi. Wood’a göre, bazıları fosillerin Australopithecus africanus’a çok benzediğini ve yeni bir türü haklı çıkaramayacağını düşünüyordu. Wood, “Australopitler konusunda önde gelen bir otorite olan John Robinson, Homo habilis’in daha erken dönemdeki Australopithecus africanus ve daha sonra gelen Homo erectus kemiklerinin bir karışımı olduğunu öne sürdü. Diğer araştırmacılar türün yeni olduğu konusunda hemfikirdi, ancak çok azı bunun en erken insan olduğunu kabul etti,” diye yazmıştı.

Bugün bile birçok antropolog Homo habilis’i yakın aileye dahil etmekten çekiniyor. Özelliklerinin çok maymun benzeri, beyninin ise çok küçük olduğunu iddia ediyorlar. Avcı olmaktan ziyade leş yiyiciler oldukları muhtemel ve ilk alet yapımcıları oldukları iddiası da başından beri tartışmalıydı.

İnsanlığın atölyesi

Homo habilis, Olduvai Geçidi’nde bulunan en tartışmalı hominin olabilir, ancak tek tür değil. Doğa Tarihi Müzesi’nde insan evrimi araştırma lideri olan Fred Spoor, “Louis ve Mary Leakey, buldukları taş aletlerin üreticisini arıyorlardı. Öncelikle, modern insanlara hiç benzemeyen, çok düz ve dik bir yüze sahip, oldukça tuhaf yapılı bir fosil buldular. Hemen ona ‘Yemiş Kıran Adam’ lakabını verdiler, çünkü onun alet yapımcısı olması gerektiğini düşündüler” diye açıklıyor.

Bu hominine Zinjanthropus boisei adını verdiler ve bunun yepyeni bir tür olduğunu iddia ettiler. Günümüzde, Australopithecus türlerinden biri olarak kabul ediliyor ve genellikle Paranthropus boisei olarak biliniyor. Bazı antropologlar ise bunun gereksiz derecede ayrıştırıcı olduğunu savunarak Australopithecus boisei sınıflandırmasını tercih ediyor.

Ancak “Yemiş Kıran Adam”ın çevresindeki aletlerden sorumlu olabileceği fikri, Leakey’lerin Homo habilis’i keşfetmesinin ardından hızla reddedildi. Spoor, Homo habilis’in daha küçük, daha insan benzeri dişlere, potansiyel olarak daha büyük bir beyne ve en önemlisi el fosillerine sahip olduğunu belirtiyor.

Ancak 2023’te, kalıntılarının yakınında en eski taş aletlerden bazılarının bulunmasıyla, Paranthropus boisei’nin alet yapma yeteneğine sahip olabileceğini öne süren yeni bulgular ortaya çıktı. Bu da, bu eski homininlerin daha önce düşünülenden daha zeki olduğu fikrini destekledi. Olduvai Geçidi’nde yapılan modern araştırmalar, bölgenin milyonlarca yıllık evrimleşen adaptasyonun kanıtını sunarak, insanlığın icat etme konusundaki sonsuz becerisi fikrini doğruluyor.

Calgary Üniversitesi Antropoloji ve Arkeoloji Bölümü’nden Profesör Julio Mercader Florin, 2021’de The Conversation’da yayımlanan bir makalesinde, elde edilen verilerin Olduvai Geçidi’ndeki insan faaliyetlerine dair en erken kanıtı—yaklaşık 2 milyon yıl öncesini—sunduğunu belirtiyor. Ayrıca, erken insanların sürekli değişime uyum sağlarken çok çeşitli habitatları kullandığını da gösteriyor.

“Bu, 2 milyon yıl önce insanların teknolojik olarak kısıtlanmadıklarının ve coğrafi alanlarını genişletme kapasitesine zaten sahip olduklarının, Afrika’da ve muhtemelen ötesinde çok çeşitli yaşam alanlarına uyum sağlayabildiklerinin açık bir işareti.”

Neden Olduvai?

Öyleyse, Olduvai Geçidi’nin insanlığın kökenlerini incelemek için paha biçilmez bir kaynak olduğu açık. Peki, burayı tarih açısından bu kadar zengin kılan nedir?

Belki de şaşırtıcı bir şekilde, bölgenin benzersiz coğrafyası kilit rol oynuyor. Doğu Afrika’da bulunan Geçit, yer kabuğunu aktif olarak şekillendiren ve lav ile kül biriktiren volkanik aktiviteye neden olan, aynı anda arazinin batmasına ve göller, nehirler ve bataklıklar oluşturmasına neden olan bir yarık parçası. Bu nedenle, biyolojik çeşitlilik son derece yüksek olma eğiliminde, çünkü doğa bu tür yarık bağlamında oldukça üretkendir. Florin’e göre, bölgedeki diğer tüm hayvanlar gibi erken insanlar da bu kaynak bolluğuna doğru çekilmişti, ancak bu kadar çok şey sunan jeolojik süreçler, nihayetinde onların da çöküşüne neden olacaktı.

Florin, “Volkanların yakınındaki bu yaşam, patlamalardan sonra volkanik küller tarafından örtüldüğü için korunabildi ve arkeologlar tarafından ortaya çıkarılabildi. Bir Afrika Pompeii’sini hayal edin. Ama çok daha eski; yaklaşık iki milyon yıl önce. Ve bu kez sahnede Romalılar yerine erken insan türleri yer alıyor,” diye açıklıyor.

Bu muazzam tektonik tuhaflık sayesinde, Olduvai Geçidi insan evrimi hikâyesinde yerini sağlamlaştırdı. Ve tüm anlatımlara göre, türümüzün geliştiği oldukça çarpıcı bir bölge: Florin, Olduvai Geçidi’ni minyatür bir Büyük Kanyon’a benzetiyor ve kanyonu oluşturan duvarlardan çıkan kalıntılardaki fosillerin görülebileceğini belirtiyor.

Sonuç olarak, erken insan yaşamının birçok yönünün gömülerek gelecek nesiller için korunmuş olmasıyla öne çıkan Olduvai Geçidi, sadece kapsamlı fosil kayıtlarıyla değil, aynı zamanda erken insanların titizlikle korunan günlük aktiviteleri ve gelişmeleriyle de oldukça değerli.

IFL Science. 30 Ağustos 2024.

 

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >