Blog

Minneapolis Sanat Enstitüsü’ndeki (MIA) pek çok eser arasında, bir Antik Yunan başyapıtı Doryphoros’un ya da mızrak taşıyıcısının ender bir kopyası var. Bu heykel, mükemmel orantılı bir adamı tasvir ediyor.

Söz konusu heykel, eski bir gemi enkazının kargosundaydı ve 20. yüzyılın başlarında sulu mezarından kurtarıldı, daha sonra onu müzeye satan bir sanat tüccarına satıldı.

Şimdi, bu menşe hikayesi, sanat eserinin yağmacılar tarafından Pompeii yakınlarındaki Stabiae’deki yerinden çalındığını iddia eden İtalyan yetkililer tarafından inceleniyor. Yetkililer, MIA’dan heykeli İtalya’ya iade etmesini istediler.

Bir İtalyan yargıç Ocak ayında eserin iade edilmesi gerektiğine karar verdi ve başsavcı Nunzio Fragliasso, iadeye yardımcı olmak için Şubat ayında ABD yasal makamlarıyla temasa geçti. İlgili evrakların işlenmesi devam ediyor.

Heykel, orantısal olarak mükemmel bir adamın bir temsilini yaratmayı amaçlayan heykeltıraş Polykleitos tarafından MÖ 5. yüzyıl’da yapılmış bronz heykelin mermer bir kopyasıydı.

Bilim dünyası tarafından orijinal Yunan bronzunun en değerli Roma kopyası olarak kabul edilen eser, olağanüstü tarihi ve sanatsal değere sahip.

Yaratıcısı, orantı ve dengeye o kadar hayrandı ki, onun üzerine bir inceleme yazdı ve Doryphoros heykeli, Polykleitos’un sanatsal teorilerini göstermek için tasarlandı.

Yunan hekim ve filozof Galen, Polykleitos’un güzelliğe bakışını özetlerken şunları yazmıştır: “O, elementlerin değil, parçaların, yani parmaktan parmağa ve tüm parmakların elin ayasına ve bileğe… ve diğer tüm parçaların birbirine orantılarından oluşur.”

İnceleme günümüze ulaşmamış olsa da, Polykleitos’un heykelinin Roma kopyaları yaşıyor. Romalılar, MÖ 200 civarında antik uygarlığı fethetmeye başladıklarında Yunan sanatına takıntılı hale geldi ve uygarlığın sanatının çoğu, Yunan başyapıtlarını kopyalamayı içeriyordu.

Adı bilinmeyen bir Romalı kopyacı tarafından MÖ 27 ile MS 68 yılları arasında yaratıldığına inanılan söz konusu Doryphoros kopyasının, bir kişinin heykeli İtalya açıklarında sularda keşfetmesiyle 1930’lara kadar kaybolduğu iddia ediliyor.

Sanat tüccarı Elie Borokowski’nin 1970’lerin sonlarında Münih’teki Glyptothek müzesine eseri ödünç verdiğinde anlattığı hikaye buydu. Daha önce onlarca yıl boyunca bu eserin özel bir koleksiyonda olduğunu iddia etmişti.

Borokowski, heykeli ödünç vermenin müzeyi onu satın almaya ikna edebileceğini umuyordu. Birkaç yıl sonra Glyptothek eseri satın almak için bağış toplamaya başladığında neredeyse bu umudu gerçekleşiyordu.

Ancak o zamana kadar, İtalyan yetkililer ve haber medyası, sanat eserinin kökeni konusunda şüphelenmeye başlamıştı. 1970’lerin ortasındaki bir inşaat projesi sırasında keşfedildiği iddiaları, İtalyan adli makamlarının 1984’te el koyma emri vermesine neden oldu. Bir Alman mahkemesi bu kararı geri aldı, ancak o noktada Glyptothek anlaşmadan çekildi.

Bunun yerine, görünüşe göre Alman kararıyla güvence altına alınan MIA, 1986’da Borokowski’ye heykel için 2,5 milyon dolar ödedi. İtalyan yetkililer, müzenin kararı köken konusunda kesin bir karar olarak görmemesi gerektiğini söylüyor.

Şimdi, müfettişler, müze yetkililerinin Borokowski’nin eseri yasal olarak alıp almadığına dair endişeleri olduğuna dair kanıtları olduğunu söylüyorlar. Fragliasso, “Eski soruşturmayı yeniden canlandırırken, Minneapolis müzesindeki personel arasında yalnızca bağış toplama çabaları hakkında değil, aynı zamanda heykelin menşeinin meşruluğunu doğrulama konusunda da kapsamlı yazışmalara rastladık.” diyor.

2003 yılında ölen Borokowski, uzun süredir çalıntı antikaları topladığı suçlamalarına maruz kaldı. Örneğin 1992’de Baltimore Sun’dan Doug Struck, Borokowski’nin satın almalarının kaynaklarını açıklamadığını bildirdi. Johns Hopkins Üniversitesi’nin, Kudüs İncil Arazi Müzesi’ni finanse etmesine ve işletmesine yardım etmesi gerekiyordu, ancak anlaşmalarıyla ilgili sorular ortaya çıkınca aniden anlaşmadan çekildi.

Doryphoros’un MIA’daki 1.82 metre yüksekliğindeki kopyası, kalan kopyalar arasında en iyi korunmuş olanıdır. Herculaneum ve Pompeii’de bulunan diğer iki eser ise Napoli Ulusal Arkeoloji Müzesi’nde; 2012 yılında İspanya’nın güneyindeki antik bir Roma hamamının kalıntılarında bir kopyası bulundu. Floransa’nın Uffizi galerisi de kısmi bir gövdeye sahip.

Arkeologlar, MS 79’da Pompeii yakınlarındaki Vezüv Yanardağı’nın patlamasından kurtulan mükemmel korunmuş eserleri hala ortaya çıkarıyor. Ancak deniz suyundaki tuzun mermeri aşındırabileceği ve oyabileceği için, bu eserin mükemmel durumu sanat uzmanları arasında her zaman şüphe uyandırdı.

İtalyan yetkililer, heykelin kazısından kısa bir süre sonra çekilen fotoğraflara şimdi ikinci kez bakıyorlar. Rengi solmuş ve toprakla kaplı olan heykelin sol kolunu, sağ ayağını ve sağ elinde bir parmağı eksik olduğu açıkça görülüyor; MIA’daki Doryphoros’ta da aynı parçalar eksik.

MIA, davayla ilgili İtalyan yetkililerin henüz temasa geçmediğini ve bu nedenle durumu tartışmanın “erken” olacağını söyleyerek birden fazla haber kuruluşuna yorum yapmayı reddetti. MIA, “Müzeyle temasa geçilirse konuyu inceleyip buna göre yanıt vereceğiz.” diyor.

Smithsonian Magazine. 25 Mayıs 2022.

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >