Blog

Bir kanguru yavrusu. C: Pixabay

Yeni araştırmaya göre keseli hayvanlar, ornitorenkler gibi monotremler olarak adlandırılan yumurtlayan memeliler ile insanlar gibi plasentalı memeliler arasında evrimsel bir atlama taşı olarak görülüyordu. Modern bilim artık keseli hayvanlarla plasentalıların yaklaşık 160 milyon yıl önce ortak bir atadan evrimleştiğini kabul etse de, bilim insanları keseli hayvanların aracı olarak sınıflandırıldıkları günlerden kalma damgayı koruduklarını iddia ediyorlar.

Araştırmacılar, gelişiminlerinin çeşitli aşamalarında plasental memelilerin ve keselilerin kafataslarını tarayarak, keselilerin değil, plasental memelilerin gelişim stratejisinin ortak atalarınınkine daha yakın olduğu sonucuna vardılar ve bu da keselilerin evrimsel ayrılmadan bu yana plasental memelilerden daha fazla evrimleştiğini öne sürüyor.

Londra’daki Doğa Tarihi Müzesi’nde yaşam bilimleri araştırma lideri olan ortak yazar Anjali Goswami, “Keseliler, plasentalılara kıyasla çok daha ekstrem bir evrimsel hikayeye sahipler, bu nedenle onların yarı hayvan ya da yarı memeli olduğu fikri yanlış. Bir anlamda, onlar daha gelişmiş veya daha farklı bir grup.” diyor.

Plasental memelilerin bir dizi gelişim stratejisi var. Örneğin, “Çocuk Davranışı ve Gelişimi Ansiklopedisi” (Springer, 2011) kitabına göre, insan yavruları doğumda pratik olarak acizdir, yürüyemezler. Oysa zebra tayları ise birkaç saat içinde hareket edebilir. Bununla birlikte, plasentalı yenidoğanların hiçbiri keseli yavrular kadar olgunlaşmamış değil. San Diego Hayvanat Bahçesi’ne göre keseliler, gelişimi tamamlamak için doğum kanalından annelerinin keselerine tırmanan fetüs benzeri embriyoları doğuruyor.

Yeni çalışma için araştırmacılar, 22 tür arasında fetüsten yetişkine kadar değişen 165 memeli kafatasının üç boyutlu görüntülerini oluşturdu. Daha sonra, kafatasının genel şeklini anlamak ve kafataslarının her türde nasıl geliştiğini belirlemek için görüntülere üç boyutlu koordinat görevi gören noktalar yerleştirdiler. Son olarak, keseliler ve plasental memeliler arasındaki bu gelişmeyi, varsayımsal ortak ataları için tahmin ettikleriyle karşılaştırdılar.

Plasental kafatası gelişimi, tahmin edilen memeli ortak atanınkine, keseli kafatası gelişiminden daha çok benziyordu. Bu durum, araştırmacıların, ortak ataların plasentalılar gibi geliştiğini ve bir annenin kesesinde gebelik süresini bitirme şeklindeki aşırı keseli stratejinin daha sonra ortaya çıktığını varsaymalarına yol açtı.

Doğa Tarihi Müzesi’nde doktora sonrası araştırmacı olan ilk yazar Heather White, keselilerin, kafatası büyüme hızlarında plasental memeliler ve ata memelilere kıyasla bir yavaşlama yaşadıklarını söylüyor; bu nedenle, ortak atanın durumundan daha fazla değişen keseli stratejiydi. White, “Gerçekten çok heyecan verici olan bu durum, keseli hayvanlara yeni bir ışık tutuyor.” diyor.

Kanada’daki Royal Ontario Müzesi’nde doktora sonrası bir paleontoloji araştırmacısı olan ve çalışmaya dahil olmayan Gregory Funston, yeni araştırmanın, tarihsel olarak, keseli hayvanların daha az başarılı ara hayvanlar olarak düşünüldüğü birçok araştırmayı şekillendiren büyük bir yanılgıya ışık tuttuğunu söylüyor.

Funston, “Çalışmadan gerçekten etkilendim ve keseliler hakkındaki düşüncelerimizi düşündüğüm kadar değiştirmemize yardımcı olacağını umuyorum. Tabii ki onların ara tür olmadıklarını uzun zamandır biliyoruz, ancak White ve meslektaşlarının çalışması, keselilerin aslında son derece uzmanlaşmış bir gelişim modeline sahip olduklarını ikna edici bir şekilde savunuyor.” diyor.

Live Science. 2 Mayıs 2023.

Makale: White, H. E., Tucker, A. S., Fernandez, V., Miguez, R. P., Hautier, L., Herrel, A., … & Goswami, A. (2023).

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >