Rubiaceae bitkilerinin köklerinden yapılmış, Natufian kırmızısı organik renklendiricili deniz kabuğu boncuklarının deneysel bir kopyası. C: Laurent Davin

Parlak kırmızının parıltısı Laurent Davin’in gözüne çarptı. Davin, 2. Dünya Savaşı öncesinden bu yana Kudüs’teki Rockefeller Arkeoloji Müzesi’nde sergilenen 15.000 yıllık deniz kabuğu boncukları ve diğer eserlere bakıyordu. Birçok kişi bunları incelemişti ama Davin bu ayrıntıdan çok etkilendi. “Baktığınızda kan gibi, gerçekten canlı bir kırmızı” diyor ve ekliyor: “Merak ettim, ‘Bu renk ne?”

Sayısız tarih öncesi eser, dünyanın ilk kırmızı boyası olan bir mineral ürün olan aşı boyasıyla kırmızıya boyanmıştı, ancak bir şey bu tonu çok farklı gösteriyordu ve Davin bunun ne olduğunu keşfetmek için yola çıktı.

Yüksek teknolojili spektroskopi teknikleriyle yapılan analizler Davin’in şüphelerinin ardında yeni bir kaynak olduğunu ortaya çıkardı. İlk olarak İsrail’in Karmel Dağı’ndaki Kebara Mağarası’nda bulunan boncuklar, insanların kırmızı pigment üretmek için bitkileri kullandığına dair bilinen en eski örnekti. Araştırmaya göre, boncukları süsleyen parlak kırmızı renk, genellikle kökboyası ailesi olarak bilinen Rubiaceae bitkilerinin köklerinden üretilmişti.

Bu 15.000 yıllık boyanın yaratıcıları Natufian kültürünün bir parçasıydı. Bugün İsrail, Ürdün, Lübnan, Suriye ve Filistin topraklarında yer alan Levant bölgesinde yerleşik yaşam tarzına geçen ilk avcı toplayıcılardı. Bu insanlar, yabani bitkileri evcilleştirmeden önce, pigment yapmak için işlemek de dahil olmak üzere, yiyecekten çok daha fazlası için kullanmışlardı. Bu organik boyaların süs amaçlı kullanımı, insan toplumları yüzyıllar içinde yavaş yavaş değiştikçe artan ifade ihtiyacının bir örneği olabilir.

Kudüs İbrani Üniversitesi’nde arkeolog ve Fransız Ulusal Bilimsel Araştırma Merkezi’nde tarih öncesi teknoloji laboratuvarında çalışan Davin, “Çevrenize farklı şekilde bakmaya çalışırsınız ve farklı şekilde bakmak için zamanınız olur, bu yüzden muhtemelen uzun bir süre boyunca bitkiler ve hayvanlar gibi şeylere farklı şekilde bakıyorlardı ve çok şey öğreniyorlardı.” diyor.

Kabuk boncukların kökeni Akdeniz’di. Bazıları Karmel Dağı’nın sadece 16 km uzağından, bazıları ise Kızıldeniz’in çok daha uzağından, yaklaşık 400 km uzaklıktan getirilmişti. Ancak Kebara Mağarası’ndaki boncukların çoğu, şimdi daha da uzakta bulunuyor. İngiliz arkeologlar ilk olarak 1930’larda bölgede kazılar yaptı ve pek çok eseri dünyanın dört bir yanındaki müze koleksiyonlarına gönderdi.

 

 

Rubiaceae bitkilerinin (sağda) köklerinden yapılmış organik kırmızı renklendirici kalıntıları içeren 15.000 yıllık deniz kabuğu boncuğu (solda). C: Laurent Davin

Bitki bazlı kırmızı pigmentin bilinen en eski örnekleri yaklaşık 6.000 yıl önce ortaya çıkmıştı. Ancak insanlar ve akrabalarımız, insan zihni üzerinde psikolojik etkileri olduğu anlaşılan kırmızı renkle uzun zamandır kendilerini ifade ediyor. Atalarımız, kırmızı aşı boyasında bulunan demir oksit gibi kaya ve minerallerden pigmentler üretmiş ve bunları taş ve kemiklerden mağara duvarlarına kadar her şeyi renklendirmek için kullanmıştı; ilk kullanımlar Afrika’da 500.000 yıl öncesine kadar belgelendi.

Kebara Mağarası’ndaki kabuk, diş ve kemik süsleri de aşı boyası ile renklendirilmişti. Mağarada bulunan aşı boyası blokları, boncuklar ve mezar tekstilleri gibi aşı boyasıyla süslenmiş eserlerle birlikte, bu eski rengin o zamanlar hala çok yaygın olarak kullanıldığını açıkça ortaya koyuyor.

Ancak Natufian kültürü, yeni bitki bazlı kırmızı rengi dikkat çekmek için kullanmış olabilir. Parlak kırmızı pigmentin süs amaçlı kullanımının ne gibi mesajlar ya da anlamlar taşıdığı zaman içinde kaybolmuş olabilir. Ancak Davin, Natufian insanlarının kendilerini yaratıcı bir şekilde ifade etme biçimlerinin bölgedeki eski kültürlerden farklı bir değişimi temsil ettiğini söylüyor.

Davin, eski yerleşim yerlerinde birkaç yüz boncuk bulunurken, Natufian yerleşim yerlerinde kemik, diş, deniz kabuğu, kil ve hatta tüy gibi çok çeşitli malzemelerden binlerce boncuk bulunduğunu belirtiyor. “Muhtemelen bu, kimliklerini ifade etme ihtiyaçlarının önceki dönemlerden gerçekten farklı olduğu anlamına geliyor. Muhtemelen daha fazla bir şey, başka bir mesaj, başka bir anlam eklemek istediler ve organik kırmızı pigment kullanımı da bunun bir parçasıydı.”

 

Kudüs’teki Rockefeller Arkeoloji Müzesi’nde Kebara ve El-Wad Mağarası’ndan Natufian dönemine ait kemik ve kabuk süs eşyaları, kemik ve taş aletler. C: Laurent Davin

Davin ve meslektaşları, çeşitli analizler yaparak pigmentin bitki kökenini ortaya çıkardı. İleri tarama çalışmaları pigmentte demir olmadığını göstererek aşı boyası kaynağını eledi, ancak bunun yerine organik bir kökene işaret eden yüksek bir karbon içeriği gösterdi.

Ekip bunun tam olarak ne olduğunu belirlemek için, daha sonra bir maddenin moleküler bileşimini karakterize etmek için ışığı nasıl dağıttığını gözlemleyen kimyasal bir analiz olan Raman spektroskopisini kullandı. Boya tarafından üretilen Raman spektroskopisi modelleri, on boncukta da aynıydı ve olası aday türler arasında, Pleistosen döneminin sonlarında Carmel Dağı’nda yetiştiği tarih öncesi polen analizlerinden bilinen Rubiaceae familyasından bitkilerin köklerinden izole edilen bileşiklerin imzalarıyla yakından eşleşiyordu.

Natufian kültürü insanlarının pigmenti üretmek için kullandıkları tarif tam olarak bilinmiyor ve Davin ile ekibi benzer maddeleri eski tekniklerle yeniden üretmeyi denemeyi umuyor. Araştırmacılar, Natufianların bitkileri kazıp köklerini temizlediklerini ve kuruttuklarını, ezdiklerini ve boyayı eritmek için suda kaynattıklarını ve daha sonra fermente ettiklerini teorize ediyorlar.

Kökboya kullanmak çok iyi bir seçimdi ve köklerinden elde edilebilen olağanüstü renk nedeniyle tarihin ilerleyen dönemlerinde sık sık tekrarlandı. Kökboya ile yapılan kırmızı pigmentler Kral Tutankamon’un mezarında, Torino Kefeni’nde ve Vincent van Gogh’un resimlerinde de bulunuyor. Bu kırmızı, 19. yüzyılda organik pigmentlerin yerini büyük ölçüde sentetik pigmentlerin almasına kadar tercih edilen bir renk oldu.

Avcı-toplayıcı yaşam tarzından yerleşik tarıma geçiş, ani bir değişim değil, 23.000 yıl kadar önce daha yoğun bitki toplamayla başlayan uzun ve kademeli bir süreçti. Yabani bitkiler de tamamen evcilleştirilmeden ve dolayısıyla insanlara bağımlı hale gelmeden önce binlerce yıl boyunca sömürülmüş ve yetiştirilmişti. Pigment üretimi, bu dönemde insanlar ve bitkiler arasındaki ilişkilerin nasıl değiştiğini ve daha iç içe geçtiğini gösteren bir başka örnek.

Günümüzden 11.650 ila 15.000 yıl önce yaşayan Natufian kültürü toplayıcıları, avcı-toplayıcı yaşam tarzının son aşamalarındaydı ve gıda için yabani tahıl bitkilerini yoğun bir şekilde hasat ediyorlardı. Önceki araştırmalar, avcı-toplayıcıların ve erken tarımcıların bitkileri aynı zamanda giysi, sepet, ip ve süs eşyası yapımında da temel kaynak olarak kullandıklarını gösterdi. Keten gibi en eski kültür bitkilerinden bazıları muhtemelen öncelikle giysi yapımında kullanılmıştı. Gıda dışı bitki kullanımı muhtemelen yaygın olsa da, buna dair somut kanıtlar nispeten az. Bitkisel ürünler ve organik materyaller, binlerce yıl sonra kaybolup giderek zamana karşı direnemedi.

Yeni çalışmada yer almayan Kopenhag Üniversitesi’nden arkeolog Tobias Richter, “İnsanlar sadece hayvanları avlayıp çiğ et yemiyorlardı. Bitkilerin neler yapabileceğini ve onları ne için kullanabileceklerini çok iyi biliyorlardı.” diyor. Richter, Taş Devri insanlarının arazilerini nasıl kullanacakları konusundaki bilgilerini muhtemelen hafife aldığımıza inanıyor. “Bence bu insanlar bitkilerle ne yapacaklarını bilme konusunda tam olarak uzmanlardı” diyor.

Kebara Mağarası’ndan çıkarılan ve aralarında kemik kolyeler, dişler, boncuklar ve daha fazlasının bulunduğu yüzlerce eser Birleşik Krallık ve Kuzey Amerika’daki müzelere gönderildi. Bunların neredeyse tamamı, diğer pek çok alandan gelen eserler gibi, ne tür bitki veya hayvan bazlı pigmentler ve boyalar içerdiklerini görmek için hiç analiz edilmedi. Kökenlerini araştırmak için bu tür tekniklerin kullanılması, insanlar ve diğer türler arasındaki erken dönem ilişkiler hakkında çok daha fazla şey ortaya çıkarabilir.

Davin ayrıca gelecekteki araştırmaların bitkilerin evcilleştirilmesine daha fazla ışık tutacağını umuyor. Kebara Mağarası’ndaki aletler bitkilerin işlenmesinden kalan kalıntıları barındırıyor olabilir ve bu kalıntılar genetik materyal sağlayabilir. Yeterli sayıda örnekle bilim insanları, antik genomu analiz edebilir ve modern bitkilerle karşılaştırarak kökboyası bitkisinin evcilleştirilme tarihinin izini sürebilir. Bu türlerin pigment kaynağı olarak uzun süredir oynadığı rolün ötesinde, sapları ve yaprakları antioksidan, antibakteriyel ve hatta afrodizyak nitelikleri nedeniyle komşu Ürdün de dahil olmak üzere bölgede hala değer görüyor.

Richter’e göre bitki bazlı pigmentler, insanların mevcut kaynakları keşfetmek için hayal güçlerini kullandıklarının ve daha sonra bu kaynakları kendi süslemelerini ve ritüellerini detaylandırmak için yaratıcı bir şekilde kullandıklarının bir başka açık örneği.

“Sanırım Taş Devri geçmişini kasvetli, kaba ve hayatta kalmanın zor olduğu bir dönem olarak hayal etme eğilimindeyiz. Ama aynı zamanda çok daha renkli ve çok daha çeşitliydi.”

Smithsonian Magazine. 25 Ekim 2023.

Makale: Davin, L., Bellot-Gurlet, L., & Navas, J. (2023).

 

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >