Hasata sıkı sıkıya bağlı olan erken Roma takviminde kış ayları MÖ 7. yüzyıla kadar isimsizdi. 1 Ocak’ı yeni yılın başlangıcı olarak belirlemek birkaç yüzyıl daha alacaktı. Ayın ilk tasvirlerinde tipik olarak, Fransa’nın Bourges kentindeki St. Etienne Katedrali’ndeki bu 13. yüzyıldan kalma vitray pencere gibi ziyafetler yer alıyordu.

Günümüzde kışın karanlık günlerinde yeni bir yıl başlıyor. Ancak Ocak ayı her zaman yeni yılın başlangıcı değildi. Modern takvim tutmanın şafağında, kış ayları, günümüzün en popüler zaman belirleme sisteminin ortaya çıkmasına neden olan takvimlerde kış aylarının adı belirtilmemişti.

Adını zamanın, geçişlerin ve başlangıçların tanrısı Janus’tan alan Ocak, antik Romalıların bir icadıydı. İşte ayın çılgın yolculuğunun hikayesi—astronomik yanlış hesaplamaların, politik ayarlamaların ve takvim karmaşasının hikayesi.

İlk Roma takvimi

İnsanlar en az 10.000 yıldır takvimlerde zamanı işaretliyor, ancak kullandıkları yöntemler en başından beri farklıydı. Britanya’nın Mezolitik halkı, Ay’ın evrelerini takip etti. Eski Mısırlılar Güneş’e baktılar. Ve Çinliler, her iki yöntemi de bugün hala kullanılan bir Ay-Güneş takviminde birleştirdiler.

Dünyanın çoğu yerinde kullanılan modern takvim ise Roma Cumhuriyeti döneminde gelişti. Bu takvim sistemi, Roma’nın kurucusu ve ilk kralı Romulus’a atfedilse de, muhtemelen Babiller, Etrüskler ve eski Yunanlar tarafından tasarlanan diğer tarihlendirme sistemlerinden geliştirilmişti.

Romalıların bilimsel bilgileri ve sosyal yapıları zamanla değiştikçe takvimleri de değişti. Romalılar, cumhuriyetin MÖ 509’daki kuruluşundan MÖ 27’de dağılmasına kadar resmi takvimlerini birkaç kez değiştirdiler.

İlk yıl döngüsü, 10 ay gibi kısa bir süreydi ve erken Roma toplumunda önemli olan şeylere saygı gösteriyordu: tarım ve dini ritüel. 304 günlük takvim yılı, adını Roma tanrısı Mars’tan alan Mart’ta (Martius) başladı. Ilıman Roma’da hasat zamanı olan Aralık ayına kadar devam etti.

Romalılar her yılı şehrin kuruluş tarihine bağladılar. Böylece, modern yıl MÖ 753, antik Roma’da birinci yıl olarak kabul edildi.

İlk takvim altı 30 günlük ay ve dört 31 günlük ay içeriyordu. İlk dört ay, Juno (June – Haziran) gibi tanrıların adını almıştı; son altısı Latince olarak art arda numaralandırıldı ve Eylül (September – yedinci ay, adını Latince yedi, septem kelimesinden almıştı) gibi ay adlarına yol açtı.

Hasat bitince takvim de bitiyordu; kış ayları öylece isimsiz bırakılmıştı.

Yeni yılın ilk ayı, adını Roma’nın başlangıçlar ve değişimler tanrısı Janus’tan alır. Janus, MÖ 753 ile MS 476 arasına tarihlenen bu metal Roma sikkesinde olduğu gibi tipik olarak iki yüze sahip olarak tasvir edilir.

Roma’nın Ay takvimi

Ancak 10 aylık takvimin ömrü uzun sürmedi. MÖ 7. yüzyılda, Roma’nın ikinci kralı Numa Pompilius’un saltanatı civarında, takvime Ay’a göre bir düzenleme yapıldı.

Revizyon, 28 günlük iki yeni kış ayı yaratmak için 50 gün eklemeyi ve mevcut 10 ayın her birinden bir gün ödünç almayı içeriyordu: Ianuarius (tanrı Janus’u onurlandırıyor) ve Februarius (bir Roma arınma festivali olan Februa’yı onurlandırıyor).

Yeni takvim kusursuz değildi. Romalılar tek sayıların uğurlu olduğuna inandıkları için yılı tek sayılı aylara bölmeye çalıştılar; tek istisna, yılın sonunda olan ve şanssız kabul edilen Şubat ayıydı.

Bir sorun daha vardı: Takvim Güneş’e değil Ay’a dayanıyordu. Ay’ın döngüsü 29,5 gün olduğundan, takvim düzenli olarak işaretlenmesi amaçlanan mevsimlerle senkronize olmuyordu.

Karışıklığı gidermek için Romalılar, her iki veya üç yılda bir Mercedonius adı verilen fazladan bir ay hesapladılar. Ancak tutarlı bir şekilde uygulanmadı ve çeşitli hükümdarlar ayları yeniden adlandırarak karışıklığı artırdı.

Tarihçi Robert A. Hatch, “Takvim halka açık bir belge olmadığı için durum daha da kötüleşti. Görevleri, dini bayramların, bayramların, işlerin yapılıp yapılmayacağı günlerin tarihlerini belirlemek olan rahipler tarafından korunuyordu.” diyor.

Tres Riches Heures du Duc de Berry’de bulunan bu 15. yüzyıl takviminde Şubat ayı, Avrupalı köylülerin çiftliklerindeki bir sahnesiyle temsil ediliyor. El yazması, günün belirli saatlerinde okunacak Hristiyan dualarını ve meditasyonlarını içeren “saatler kitabı” nın en ünlü örneklerinden biri.

Jülyen takviminin doğuşu

Son olarak, MÖ 45’te Julius Caesar, Jülyen takvimi olarak bilinen yenilenmiş bir versiyon talep etti. Bu takvim, her dört yılda bir artık yıl içeren 365 günlük bir takvim öneren bir astronom ve matematikçi olan İskenderiyeli Sosigenes tarafından tasarlandı. Kendisi yılın uzunluğunu yaklaşık 11 dakika fazla tahmin etmiş olsa da, takvim artık çoğunlukla Güneş ile uyumluydu.

Caesar’ın yeni takviminde bir yenilik daha vardı: Yeni yıl, cumhuriyetin yürütme organını oluşturan bir çift adamın konsülün göreve başladığı 1 Ocak’ta başlıyordu. Ancak, Jülyen takvimi yüzyıllar boyunca yürürlükte kalacak olsa da, yeni yıl tarihi onu benimseyenler tarafından her zaman onurlandırılmadı. Bunun yerine, Hıristiyanlar yeni yılı çeşitli bayram günlerinde kutladılar.

Diğer Romalı yöneticiler tarafından yapılan birkaç değişiklik dışında, Jülyen takvimi, XIII Papa Gregory’nin takvimi Dünya’nın Güneş etrafında dönmesi için geçen süreyi daha doğru bir şekilde yansıtacak şekilde ayarladığı 1582 yılına kadar büyük ölçüde aynı kaldı.

Eski takvim 365,25 gün uzunluğundaydı; yeni takvim 365.2425 gün uzunluğundaydı. Yeni takvim ayrıca, yaklaşık iki hafta sürüklenen tarihleri ​​mevsimsel değişimlerle senkronize olacak şekilde kaydırdı. Ancak Gregory’nin 1582 reformuyla 1 Ocak, birçokları için gerçekten yeni yılın başlangıcı olarak kaldı. Herkes yeni Gregoryen takvimine geçmedi ve sonuç olarak Doğu Ortodoks kiliselerinin üyeleri için Noel tatili Ocak ayına denk geliyor.

Modern dünya esas olarak Gregoryen takvimiyle senkronize olurken, diğer takvimler yaşamaya devam etti. Sonuç olarak, farklı kültürler farklı tarihleri yeni yılın başlangıcı olarak kabul ediyor ve kutlamak için festivaller ve ritüeller düzenliyor.

National Geographic. 22 Aralık 2021.

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >