Eski duvarda mızrakları olan Assurlu savaşçıları gösteren bir kabartma, Persepolis, Iran.

Assurlular, eski çağlardan beri Ortadoğu’da yaşayan ve bugün dünyanın her yerinde bulunabilen bir halk. Geniş antik imparatorlukları ve Nimrud ve Ninova gibi eski yerleşimleriyle ile tanınıyorlar.

Eski zamanlarda, Assur uygarlığının merkezi, genellikle Assur’un yüce tanrısının adını taşıyan Assur kentiydi ve kentin kalıntıları şimdi kuzey Irak’ta bulunuyor. Assurluların kontrol ettiği bölge çok genişti ve MÖ 7. yüzyılda uygarlığın zirvesinde güney Irak’tan Akdeniz kıyılarına kadar uzanıyordu.

Assur kenti yaklaşık 4.000 yıl önce bağımsızlığını kazanmadan önce, uygarlığı siyasi, askeri ve çevresel sorunların bir karışımı nedeniyle gerileyen Sümerler olarak bilinen bir halk tarafından kontrol ediliyordu.

Günümüz bilim insanları genellikle Assur tarihini üç döneme ayırıyor: Eski Assur, Orta Assur ve Yeni Assur. Bununla birlikte bu dönemlerin kapsadığı zaman dilimi konusunda fikir ayrılıkları var.

Assur İmparatorluğu’nun sınırlarını gösteren bir harita.

Eski Assur dönemi

Eski Assur dönemi genel olarak Assur’un MÖ 2000 civarında ilk bağımsızlığını kazanmasından sonraki zamanı ifade ediyor.

Bağımsızlıktan sonraki ilk iki yüzyılda, Leiden Üniversitesi’nde fahri Assuroloji profesörü olan Klaas Veenhof, “A Companion to Asyria” (Wiley Blackwell, 2017) kitabında yayınlanan bir makalede Assur’un ticarete odaklanan bir kent olduğunu yazdı. Veenhof, kentin büyüklüğünün 40 hektardan fazla olmadığını ve 5000-8000 arasında bir nüfusa sahip olduğunu ve bunun askeri gücünü muhtemelen sınırladığını belirtti.

University College London’da eski Yakın Doğu tarihi fahri profesörü Amélie Kuhrt, “The Ancient Near East, c. 3000-330 BC” (Routledge, 1995) adlı kitabında şöyle diyor: “İlk hükümdarları yazıtlarında kendilerinden “kral” olarak bahsetmediler; bunun yerine, kendilerini tanrı Assur’un “vekili” (“vali” anlamına gelebilecek bir kelime) olarak adlandırdılar.”

Bir Assur tapınağının merdiveninde bulunan bir yazıtın bir kısmında, “Tanrı Assur’un valisi Erişum, tanrı Assur’un valisi İluşuma’nın oğlu, tanrı Assur’un tapınağının tüm tapınak alanını inşa etti” yazıyor (Albert Kirk Grayson tarafından tercüme edildi). Assur’un ilk yöneticilerinin neden bu kadar mütevazı unvanlar (kral yerine vali) kullandıkları, araştırmacıların hala anlamaya çalıştığı bir gizem.

Münih Ludwig Maximilian Üniversitesi’nde Yakın ve Orta Doğu’nun antik tarihi için Alexander von Humboldt başkanı olan Karen Radner, “Ancient Assyria: A Very Short Introduction” (Oxford University Press, 2015) adlı kitabında şöyle diyor: “Kent halkı, Assur’un güneyindeki bölgelerde kullanılan Babilce ile yakından ilişkili olsa da ayrı bir dil olan Asurca konuşuyordu.”

MÖ 1800’de, Shamshi-Adad I (bazen Samsi-Adad olarak da yazılır) adlı bir hükümdar Assur’un kontrolünü ele geçirdi. Kenti, şu anda Irak ve Suriye’de zaten kontrol ettiği oldukça büyük bir alanla birleştirdi. Toronto Üniversitesi’nde Asurbilim fahri profesörü Albert Grayson, “Assyrian Royal Inscriptions: From the beginning to Ashur-resha-ishi I” (Otto Harrassowitz, 1972) adlı kitabında şöyle diyor: “Assur’un önceki hükümdarlarının aksine, Shamshi-Adad alçakgönüllülük göstermedi, bunun yerine kendisine araştırmacıların bazen “evrenin kralı” olarak çevirdiği bir ünvan verdi.”

Tsukuba Üniversitesi’nde tarih profesörü olan Shigeo Yamada, “A Companion to Assyria” kitabında yayınlanan bir makalede şöyle diyor: “Shamshi-Adad’ın imparatorluğu uzun sürmedi. Ölümünden sonra krallık çöktü ve Ekallatum, Eşnunna ve Babil krallıklarının tümü, MÖ 1775 ila MÖ 1720 arasında bir noktada Assur’u kontrol etti.” Yamada, MÖ 1500 civarında Assur’un Mitanni adlı bir krallığın kontrolü olmasa da güçlü etkisi altında olduğunu söylüyor.

Assur kralı Ashur-uballit’in MÖ 1353-1336 yılları arasında Mısır kralına yazdığı kraliyet mektubu. Amarna mektuplarından biri olan bu mektupta, Assur kralı Ashur-uballit, bölgenin büyük süper gücü ile iletişimin açılması için kişisel bir haberci gönderir ve Mısır kralına, büyük olasılıkla Akhenaten’e hediyeler sunar.

Orta Assur dönemi

MÖ 14. yüzyılda Mitanni krallığı zayıflamaya başladı ve Assur’dan sorumlu olanlar kentin bağımsızlığını savunmaya başladılar. Günümüz araştırmacıları genellikle bu yeni Asur bağımsızlığı dönemini Orta Asur dönemi olarak adlandırıyor.

Almanya’daki Heidelberg Üniversitesi’nde araştırmacı olan Stefan Jacob, “A Companion to Asur” da yayınlanan bir makalede şöyle diyor: “Bu dönemin başında Asur-uballit (MÖ 1363’ten MÖ 1328’e kadar hüküm süren) Assur’da iktidara geldi ve Mitanni’den bağımsızlığını ilan etti.” Assur-uballit, Mısır firavununa yazdığı bir mektupta, kendisini firavunun “kardeşi” olarak nitelendirerek “onunla eşit statü” iddiasında bulundu. Assur-uballit ayrıca kontrol ettiği toprakları genişletmek için askeri güç kullanmaya çalıştı.

Ardılları Assur topraklarını daha da genişletti. Adad-nirari (MÖ 1305’ten MÖ 1274’e kadar hüküm sürdü), Mitanni’yi fethetti ve bir yüzyıl önce Assur’u yöneten bir krallığı devraldı. Antik metinlerde, I. Adad-nirari, Mittani’nin başkenti Taidu’ya “tuz ektiğini” ve şehrin hayatta kalanlarına çalışma yükümlülükleri getirdiğini iddia etti. Taidu’yu “baştan aşağı” inşa ettiğini söyleyerek bir saray inşa etti ve şehrin kontrolünü belirtmek için bir stel bıraktı (Albert Kirk Grayson tarafından tercüme edildi). Adad-nirari ayrıca kendisini, gelecekteki Asur krallarının da kullanacağı bir unvan olan “evrenin kralı” olarak adlandırdı.

Eski kayıtlar, Adad-nirari’nin haleflerinin Assur’u genişletmeye devam ettiğini söylüyor. Asurlular, Tukulti-Ninurta I (MÖ 1243 – MÖ 1207) döneminde Babil’i fethettiler ve Tiglath-Pileser I (MÖ 1114 – MÖ 1076) döneminde Akdeniz kıyılarına ulaştılar. Eski metinler, Tiglath-Pileser’in inşaat projeleri için sedir ağacını geri getirerek başarısını tasdiklediğini söylüyor.

Kral II. Ashurnasirpal’i tasvir eden bir duvar sanatı. II. Ashur-nasir-pal, MÖ 883’ten MÖ 859’a kadar Assur kralıydı.

Asur krallarının savaşçı hünerleri ve becerileri eski yazıtlarda vurgulanmaya devam etti. Tiglath-Pileser bir yazıtta, Ortadoğu’nun dört bir yanından “toplam 42 ülkeyi ve onların yöneticilerini fethettim” diye övünerek, kendisinin “rakipsiz bir yay”a sahip “yiğit bir adam” olduğunu ve çok iyi bir avcı olduğunu, “çılgınca şiddetli saldırıyla 120 aslanı yaya olarak öldürdüğünü” sözlerine ekliyor (Albert Kirk Grayson tarafından tercüme edildi).

Bununla birlikte, Tiglath-Pileser’in ve onun haleflerinin zamanına ait yazıtlar, Assur’un yaşadığı sorunlara işaret ediyor. Orta Doğu’daki şehirler ve medeniyetler, Ege’den bazen “deniz insanları” olarak adlandırılan bir grup insanın bölgeye gelmesi, yerel nüfusu yerinden etmesi ve ticaret ağlarının çökertmesi ile çalkalanıyordu.

Assur kayıtları, Tiglath-Pileser ve haleflerinin, yerinden edilmiş veya başka bir şekilde kaosa kapılmış bir grup insan olan Aramilere karşı sık sık savaştığını gösteriyor. Tiglath-Pileser’in fetihlerini izleyen iki yüzyılda, Assur’un toprakları daraldı, ancak krallık Assur ve yakın bölgelerin kontrolünü elinde tuttu. Assur, MÖ 10. yüzyıla kadar tekrar genişlemedi.

Yeni Assur dönemi

Assurluların yeniden genişlemeye başladığı MÖ 10. yüzyılın sonlarından, MÖ 600 civarında Assur İmparatorluğu’nun yıkılmasına kadar geçen zaman dilimine genellikle Yeni Assur dönemi deniyor. Bu süre zarfında, Assur’un kontrol ettiği bölge en büyük coğrafi boyutuna ulaştı. Bu dönemin başlangıcında, Assur önemli miktarda toprak kaybetmişti.

Yale Üniversitesi’nde Asurbilim profesörü olan Eckart Frahm, “A Companion to Assyria”da yayınlanan bir makalede şöyle diyor: “Bununla birlikte, adım adım, geç onuncu ve dokuzuncu yüzyılların bir dizi iddialı ve acımasız Assur kralı, kaybedilen toprakları yeniden ele geçirmeyi ve Assur gücünü yeniden kurmayı başarır…,”

II. Ashurnasirpal (hükümdarlık MÖ 883 – MÖ 859) döneminde Assurlular bir zamanlar kontrol ettikleri toprakların çoğunu yeniden ele geçirdiler ve tekrar Akdeniz kıyılarına ulaştılar. Frahm, II. Ashurnasirpal’in Nimrud şehrinde (Kalhu olarak da bilinir) yeni bir saray inşa ettiğini ve bu şehri Assur’un başkenti olarak kullandığını söylüyor.

Kralın Assur’dan biraz uzak durma politikası, gelecekteki Assur kralları tarafından devam ettirilecekti. II. Sargon (hükümdarlığı yaklaşık MÖ 721 – MÖ 705), Khorsabad adında yeni bir şehir kurdu ve onu başkenti yaptı, Sanherib (MÖ 704 – MÖ 681) Ninova’da yeni bir saray inşa ederek Assur başkentini oraya taşıdı. II. Ashurnasirpal ve haleflerinin neden Assur’un geleneksel başkenti Assur’dan uzaklaşmayı tercih ettikleri, bilim insanları arasında bir tartışma kaynağı.

Radner, “Revolt and Resistance in the Ancient Classical World and the Near East” (Brill, 2016) adlı kitapta yayınlanan bir makalede şöyle diyor: “Assur tarihi boyunca, krallık üzerinde güç elde etmek için uğraşan tek kişi kral değildi.” Radner, Assur’da kralın soylularla ve seçilmiş olabilecek bir konseyle uğraşmak zorunda kaldığını söylüyor. Assur aynı zamanda tanrı Assur’un da eviydi ve bu tanrı eski Assurlular için büyük önem taşırken, Assurluların saygı duyduğu tek tanrı o değildi.

Burada Lamassu olarak bilinen insan başlı kanatlı bir aslan görüyoruz. Lamassu, Assur saraylarında önemli kapıları koruyordu. Heykeltıraş, bu koruyucu figürlere beş bacak yapmış, böylece önden bakıldığında dik duruyorlar, yandan bakıldığında ise ileri doğru adım atıyormuş gibi görünüyorlar.

Radner, “Kraliyet iktidarının koltuğunun yeniden yerleştirilmesi, öncelikle kralı tanrı Assur’dan kurtarmak ve etkileri Assur şehrinde en güçlü ve en görünür olan aristokrat ve demokratik güçlerin etkisini zayıflatmak için bir strateji olarak görülmeli.” diyor.

Radner, yeni bir başkent kurmanın yanı sıra, II. Ashurnasirpal ve haleflerinin kalıtsal valileri kaldırdığını ve onların yerine konumlarını krala borçlu olan kişileri getirdiğini belirtiyor. Asur kralları da hadım edilmiş erkeklere giderek daha fazla güveniyorlardı. Bu adamların çocukları olamayacağı için, bir hadımın kazandığı herhangi bir güç bir aile soyundan geçemezdi, böylece kral ve halefleri için oluşturdukları tehlikeyi en aza indirirdi.

Yeni Assur döneminde, Assur kralları krallıklarının büyüklüğünü şimdiye kadarki en büyük boyuta çıkardılar. Assurlular, Babil’i ve günümüz Lübnan’ının bir kısmını geri almanın yanı sıra, günümüz İsrail ve Filistin’ine bir dizi sefer düzenlediler.

Union College’da din bilimleri profesörü olan Peter Bedford, “The Dynamics of Ancient Empires: State Power from Asyria to Byzantium” (Oxford University Press, 2009) kitabında yayınlanan bir makalede şöyle diyor: “Her zaman yeni fethedilen toprakları doğrudan yönetmediler, ancak bazen Assur’a istediği desteği vermeleri koşuluyla “müvekkil” yöneticilerin topraklar üzerinde hüküm sürmelerine izin verdiler.”

Bedford, “itaat eyleminin bir kısmının Assur kralına yıllık haraç göndermek olduğunu” belirterek, müvekkil yöneticilerin “itaat yemini” etmek zorunda kaldıklarını söylüyor. Müvekkil hükümdarlar yeminlerini bozarlarsa, Assurlular gelecek ve topraklarını doğrudan ele geçirecek ve onu bir eyalete dönüştüreceklerdi – bu sık görülen bir olaydı.

Bu kabartma parçası, Assur kralı Sennacherib (MÖ 704 – MÖ 681) dönemine ait ve Kuzey Irak’ta Ninova’da Sennacherib tarafından “Rakipsiz Saray” olarak adlandırılan büyük Güneybatı Sarayı’na ait. Büyük bir nehrin yanında ata binen bir Assur askerini gösteriyor ve aslen, sarayın bir odasını dolduran Assur askerlerini betimleyen çok daha büyük bir sahnenin parçası.

Assurlular Batı’ya doğru ilerlerken, Doğu’da sorunlar baş gösteriyordu. MÖ 7. yüzyılda, Assur hükümdarları Babil’de bir dizi isyan bastırdı. Bu arada, şu anda İran’da bulunan Medler adlı bir grup da Assur güçlerine saldırılar başlattı.

İki grubun saldırısına uğrayan Assur ordusu, Batı’daki varlıklarını korumaya çalışırken baskı altına girdi. Babilliler, Babil kralı Nabopolassar’ın saltanatı sırasında (saltanat yaklaşık MÖ 625 ila MÖ 605) tamamen bağımsız hale geldiler.

MÖ 612’de, Med kralı Cyaxares (saltanat yaklaşık MÖ 625 – MÖ 585), Assur kralı Sinsharishkun’un (saltanat yaklaşık MÖ 622 – MÖ 612) durdurmaya çalıştığı Ninova’da büyük bir saldırı başlattı. Bir Babil yazıtı, Ninova için savaşın birkaç ay sürdüğünü söylüyordu. O zaman “Üç savaş yapıldı”, ardından Medler şehri yerle bir etti. Şehir düştü ve antik yazıtlara göre şehri “harabe tepelerine ve enkaz yığınlarına” çeviren Med ordusu tarafından yok edildi.

Assurlular daha fazla savaşa girdiler, ancak orduları yavaş yavaş tükendi ve toprakları yok edildi veya ele geçirildi. Sinsharishkun’un Ninova’da mı yoksa bir süre sonra gelecekteki bir savaşta mı öldüğü belli değil. MÖ 600’de Assur krallığı tamamen yıkılmıştı.

Birçok Assur şehri yıkılmış veya ağır hasar görmüş olsa da, bazı Assurlular çöküşten sağ kurtuldu. Hayatta kalanlar ve onların soyundan gelenler, uzun bir hükümdarlar silsilesi boyunca yaşadılar.

Zaman çizelgesi

MÖ 2000dolaylarında. Assur bağımsız bir devlet olur.

MÖ 1800dolaylarında. Assur kralı Shamshi-Adad, Irak’ta Assur’u fethetti. Kendisine, gelecekteki Assur krallarının kullanmaya devam ettiği bir unvan olan “evrenin kralı” dedi.

MÖ 1500dolaylarında Mitanni krallığının Assur üzerinde doğrudan kontrol olmasa da ağır bir etkisi vardı.

MÖ 1363-1328yılları arasında Assur’un bağımsızlığını iddia eden I. Assur-Uballit’in saltanatı.

MÖ 1305 – MÖ 1274dolaylarında. Mitanni’yi fetheden Adad-nirari’nin saltanatı.

MÖ 1243-1207yılları arasında Babil’i fetheden kral Tukulti-Ninurta’nın saltanatı.

Yaklaşık MÖ 1114 – MÖ 1076Assur İmparatorluğu’nun sınırlarını Akdeniz kıyılarına iten Tiglath-Pileser’in saltanatı. Saltanatından sonra Assur İmparatorluğu’nun sınırları küçüldü.

Yaklaşık MÖ 883 – MÖ 859Nimrud şehrinde yeni bir saray inşa eden ve kaybedilen toprakları yeniden fetheden II. Ashurnasirpal’in saltanatı.

Yaklaşık MÖ 721 – MÖ 705, Khorsabad’da yeni bir şehir kuran ve onu başkenti yapan II. Sargon’un saltanatı. Ayrıca İsrail’deki kuzey krallığını da yok eder.

MÖ 701Kudüs Kuşatması, Assur şehri ele geçiremez.

Yaklaşık MÖ 680 – MÖ 669Esarhaddon saltanatı, Assur Mısır’ı işgal etti.

MÖ 612dolaylarında Med kralı Cyaxares, Assur’u işgal etmeye başladı.

Live Science. 14 Temmuz 2022.

Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >