Blog
Şempanzeler ve İnsanlar: Ne Kadar Farklıyız?
Şempanzeler ve İnsanlar: Ne Kadar Farklıyız?
“Ver portakal bana ver ye portakal bana ye portakal ver bana portakal bana sen.”
Bu, bilim insanlarının insan olarak yetiştirdiği ve 1970’lerde işaret dili öğrettiği şempanze Nim Chimpsky’nin ima ettiği en uzun kelime dizisi. Araştırma, şempanzelerin dili öğrenip öğrenemeyeceğini araştırmak için Columbia Üniversitesi’nde bilişsel bilim insanları tarafından yürütülen bir deney olan Project Nim’in konusuydu.
Yıllar boyunca Nim’i insan olan her şeye maruz bıraktıktan sonra, araştırmacılar, talepleri (örneğin bir portakal arzusu) ifade etmeyi öğrenmesine rağmen, 125 kelimeyi bildiği halde, en azından tanımladıkları gibi dili tam olarak kavrayamadığı sonucuna vardı. Dil sadece kelime dağarcığını değil, aynı zamanda sözdizimini de gerektirir.
Çok genç yaşlardan itibaren insanlar bunu anlıyor; kelimeleri farklı şekillerde birleştirip sıralayarak yeni anlamlar yaratma konusunda doğuştan gelen bir yeteneğe sahibiz. Nim’in ise böyle bir kapasitesi yoktu, ki bu muhtemelen tüm şempanzeler için geçerli.
Birçok bilişsel bilim insanı, sözdizimi değişkenliği ile yenilik yapma yeteneğinin, düşünce ve fikirlerimizin zenginliğinin ve karmaşıklığının çoğunu oluşturduğuna inanıyor. İnsanlar ve en yakın primat akrabalarımız arasındaki bu uçurum pek çoğundan sadece biri.
Duruş
İnsanlar iki ayak üzerinde duruyor ve kısa bir dik duruş haricinde, büyük maymunlar dört ayak üzerinde yürüyorlar. Bu büyük bir eşitsizlik.
Indiana Üniversitesi İnsan Kökenleri ve Primat Evrimi Laboratuvarı direktörü Kevin Hunt, insan atalarının alçak asılı ağaç dallarında bitki örtüsüne ulaşmak için dik durduğunu düşünüyor.
Hunt, “Afrika yaklaşık 6.5 milyon yıl önce kurumaya başladığında, atalarımız habitatın en kurak hale geldiği doğu kısmında sıkışmıştı.” diyor.
“Kuru habitatlardaki ağaçlar, ormanlardaki ağaçlardan daha kısa ve farklıdır: Bu kuru habitatlarda, iki metrelik bir ağacın yanında durursanız, yiyeceğe ulaşabilirsiniz. Ormanda ayağa kalkarsanız, 30 metre boyunda bir ağaca yalnızca 60 cm daha yaklaşmış olursunuz ve bu bir işinize yaramaz.”
Böylece atalarımız Afrika’nın bodur ve kuru bölgelerinde ayağa kalktı. Ormanlardaki şempanzeler ise kalkmadı.
Charles Darwin, basit bir şekilde ayakta durma eyleminin insanı maymundan ayırmada neden tüm farkı yarattığını ilk bulan kişi oldu. Tek kelime: aletler.
“Bir kez iki ayak üzerine kalktıktan sonra, artık aletleri taşımak için ellerimiz vardı. Bunu iki ayak üzerinde yürümeye başladıktan 1,5 milyon yıl sonra yapmaya başladık. Birkaç milyon yıl verince bu yontulmuş taşları iPad’lere dönüştürdük.”
Kuvvet
Hunt’a göre, bir şempanzeyi tıraş ederseniz ve vücudunun boynundan bele kadar olan kısmının fotoğrafını çekerseniz, ilk bakışta bunun insan olmadığını fark etmezsiniz.
İki türün kas sistemi son derece benzerdir, ancak bir şekilde eşit şartlarda mukayese edildiğinde, şempanzeler insanlardan iki ila üç kat daha güçlüdür. Günde 12 saat onlar gibi çalışsak bile, neredeyse o kadar güçlü olamazdık.
Bir keresinde Hunt, bir Afrika ormanında 40 kg’lık dişi şempanzenin parmak uçlarıyla bir ağacın dallarını koparmasını izledi. Hunt ise eşit derecede kalın bir dalı koparmak için iki elini ve tüm gücünü kullanmak zorunda kaldı.
Kimse şempanzelerin tüm bu ekstra gücü nereden aldığını bilmiyor. Hunt, “Bazı kas düzenleri farklı. Kaslarının bağlantı noktaları hızdan ziyade güç için düzenlenmiş.” diyor.
“Hepsi bu kadar olabilir, ancak şempanze anatomisini inceleyenler, kas bağlantı noktalarındaki küçük değişikliklerden çok daha fazla güç elde edebildikleri için şok oluyorlar.”
Alternatif olarak, kas lifleri daha yoğun olabilir veya kasılma şekillerinde fizyokimyasal avantajlar olabilir. Durum ne olursa olsun, sonuç açık: “Eğer bir şempanze büyük bir kaya fırlatırsa ve gidip o kayayı siz fırlatmaya çalışırsanız, yapamazsınız.”
Konuşma
Project Nim’e öncülük eden bilişsel primat araştırmacısı Herb Terrace, şempanzelerde “zihin teorisinin” eksik olduğunu düşünüyor:
Başka bir bireyin zihinsel durumunu anlayamıyorlar: mutlu, hüzünlü, öfkeli, bir hedefe ilgi duyuyor aşık, kıskanç veya başka bir şey. Terrace’a göre şempanzeler beden dilini okumada çok yetkin olsa da, beden dili olmadığında başka bir varlığın zihin durumunu düşünemezler.
“Zihin teorisinin atalarımızın büyük atılımı olduğuna inanıyorum.”
Terrace neden böyle düşünüyor? Bu soru bizi, şempanze Nim’in dil becerilerini geri götürüyor. Tıpkı bir bebek insan gibi, Nim de “zorunlu kipte” konuştu ve istediği şeyleri talep etti. Ancak bebekçe talepler gerçekte dilin ayırt edici özelliği değildir. İnsanlar yaşlandıkça şempanzelerin aksine, çok daha zengin bir iletişim biçimi geliştiririz: “deklaratif mod”.
Deklaratif dil, bilgi alışverişi amacıyla bir konuşmacı ile dinleyici arasındaki konuşma alışverişine dayanır. ‘Teşekkür ederim’, ‘bu çok ilginç’, ‘bundan bahsettiğinize sevindim’ gibi ikincil ödüller ile sağlanır.
Terrace, “Bildirici dil söz konusu olduğunda, açıkça bir zihin teorisi gereklidir. Konuşmacı ve dinleyici, konuşma ortaklarının bir zihin teorisine sahip olduklarını varsayamazlarsa, birbirleriyle konuşmaları için hiçbir sebep olmazdı. Hedef kitlenizin söylediklerinizi anlayacağı beklentisi yoksa neden uğraşasınız ki?” diyor.
“İnsan olmayan hayvanlar tarafından yapılan bir konuşma örneği bilmiyorum.”
Bu sınırlar, belki de diğer nedenlerden daha fazla, “Maymunlar Gezegeni’nin Yükselişi” filminde görülen olaylara benzer bir dizi olayı önler. Filmde şempanzeler işaret dilini öğreniyor – gerçekçi bir senaryo. Ancak yeni yeteneklerini kullanarak dünyayı ele geçirmeyi tartışmak ve planlamak için onları hayal etmek bir zorlayıcı.
Genler
Şempanze genomu 2005 yılında ilk kez dizildi. Nükleotid’i nükleotid’ine kıyaslandığı insan genomundan yaklaşık yüzde 1.23 oranında farklı olduğu bulundu. Bu, DNA’mızda yaklaşık 40 milyon fark anlamına gelir. Bunların yarısı, insan atalarının soyunda ve yarısı şempanze soyunda, iki tür birbirinden ayrıldığından beri görülen mutasyonlardan kaynaklanır.
Bu mutasyonlardan, bugün gördüğümüz türlerdeki dramatik farklılıklar geliyor – zeka, anatomi, yaşam tarzı ve gezegeni kolonileştirmedeki başarı.
Live Science. 29 Temmuz 2011. Natalie Wolchover
Bu yazı hakkında yorum bulunamamıştır. İlk yorumu siz ekleyebilirsiniz >